تاثیر بازی در آب کودکان دارای اختلال اوتیسم بر استرس مادران آنها

< p>اختلال اوتیسم یکی از بیماری های گروه اختلالات فراگیر رشد بوده که باعث استرس در والدین به خصوص مادران می شود. شرکت در مداخلات فعالیت­های آبی این کودکان موجب بهبود رفتارهای منفی در آنها و در پی آن، کاهش استرس مادران درباره شرایط کودکشان می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته بازی در آب کودکان اوتیستیک بر استرس مادران آنها بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد که به این منظور ۲۶ مادر دارای دختر اوتیستیک ۶-۱۲ ساله به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از همتاسازی براساس نمرات کسب شده در آزمون­های وکسلر و گارز کودک به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند که گروه تجربی مدت هشت هفته بازی های منتخب آبی را انجام دادند. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. برای تمامی افراد شرکت­کننده قبل و بعد از دوره تمرینی، پرسشنامه استرس و تنیدگی والدین (PSI) مورد استفاده قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از روش آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس مرکب دو در دو با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها نشان داد ارائه این مداخلات برکودکان مبتلا به اوتیسم نتوانسته تاثیر معناداری بر میزان استرس مادرانشان داشته باشد (p>۰/۰۵). از دلایل احتمالی یافته های تحقیق حاضر می تواند قرارگیری کودکان شرکت کننده در بالای طیف اوتیسم و به تبع آن شدت بیشتر مشکلات روانی مادران آنها باشد. بنابراین احتمالا زمان طولانی تری برای اثربخشی مداخله انجام شده لازم بوده است که پیشنهاد می شود این نکته در تحقیقات آتی مورد توجه قرار بگیرد.

Keywords:

اوتیسم , بازی در آب , استرس , مادران