جلوه هایی از مکتب وقوع در شعر میرزا شرف جهان قزوینی

مکتب وقوع شیوه ای از شعر فارسی است که در اواخر قرن نهم تا اوایل قرن یازدهم هجری بهوجود آمد و در نیمه دوم همان قرن به اوج رسید. این مکتب حد واسط بین شعرسبک عراقی دورهتیموری و سبک هندی است. ویژگی این مکتب سادگی و بیان صریح و بی پیرایه وقایعی است کهبین عاشق و معشوق می گذرد. گذشته از مبدع یا مبدعان این مکتب، جایگاه شرف جهان قزوینی واشعار جالب توجه وی در این عرصه همچنان درخشان است. بنابراین ویژگی های شاعر وقوعی وابتکارهای شرف جهان قزوینی از این منظر قابل اغماض نیست . مقاله حاضر به بررسی نمودویژگی های شعر وقوعی در اشعار شرف جهان قزوینی پرداخته است. نتیجه گویای آن است کهشرف جهان در این عرصه به خوبی از عهده کار برآمده است و در شعر او جلوه ها و ویژگی هایمکتب وقوع و واسوخت بازتاب کامل یافته است.

Keywords:

مکتب وقوع , واسوخت , میرزا شرف جهان قزوینی