سنجش کیفیت حمل و نقل درون شهری با رویکرد توسعه پایدار (مورد مطالعه: کلانشهر مشهد)

امروزه حمل و نقل شهری یکی از ارکان اصلی مبحث پایداری تلقی می گردد. حمل و نقل در واقع موضوعی محوری در زندگی ما ونیز یکی از مشکلات جدی است که با آن رو به رو هستیم. با توجه به اینکه شهرها با مشکلات متعدد کالبدی، اقتصادی و اجتماعیمواجه هستند، بنابراین سهولت دسترسی فیزیکی و بصری، میتواند موجب ارتقا سطح شاخص های کیفیت محیط شود.هدف در این پژوهش، اندازه گیری کیفیت در حمل ونقل عمومی شهری با تاکید بر حمل و نقل درون شهری در کلانشهر مشهداست. روش تحقیق از نوع پیمایشی و از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این پژوش شامل مصرف کنندگان حمل و نقلشهری است که به نوعی کل جمعیت شهر را در بر می گیرد که بر اساس آخرین سرشماری رسمی ۳۰۰۰۰۱۸۹ نفر برآورد گردیدهاست که به روش نمونه گیری کوکران تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب می گردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل ازپرسشنامه با استفاده از روش تحلیل آماره t انجام گردیده که نتایج حاصل از آن نشان دهنده عدم رضایتمندی از کیفیت خدماتحمل و نقل درونشهری با رویکرد توسعه پایدار در این شهر است. نتایج حاصل از تحلیل SWOT نشان داد که جهت ارتقای کیفیتو پایداری حمل و نقل درونشهری مشهد استفاده از راهکارهای محافظه کارانه (WO) در اولویت اول قرار دارد.

Keywords:

پایداری , حمل و نقل شهری , کیفیت خدمات , کلانشهر مشهد