جایگاه زمان در هستی شناسی هنر عمومی

با ورود به دوره مدرن و مطرح شدن زمان به مثابه بعد چهارم، مقوله زمان در هنرهای گوناگون مورد توجه گرفت. در هنرعمومی نیز، مقوله زمان مورد توجه فعالان این هنر بوده است. مسئله زمان در هنر عمومی عموما در رابطه با دوام و عمرآثار، تاثیر دائمی یا موقت بودن آنها و بازنمایی زمان در آثار هنر عمومی کنکاش شده است. حال آنکه در رابطه با هنرعمومی، بررسی جایگاه زمان باید علاوه بر هویت هنری و تجسمی آثار، در ارتباط با هویت عمومی آنها نیز مورد بررسیقرار گیرد. چرا که هستی هنر عمومی نه تنها بر شیء هنری، بلکه به عمومی بودن آن نیز مبتنی است. در همین راستامقاله حاضر به بررسی عنصر زمان در هنر عمومی با در نظر گرفتن عمومی بودن آن میپردازد. مسئله این تحقیق ایناست که ویژگی عمومی بودن به عنوان عامل تمایز هنر عمومی از سایر انواع هنری، چه تاثیری بر جایگاه عنصر زمان دراین هنر دارد. به این منظور پس از بررسی زمان در رابطه با هویت هنری هنر عمومی، منشا ماهیت عمومی این هنر وارتباط زمان با آن مورد تحلیل داده بنیاد قرار گرفته است. نتایج این پژوهش حاکی از زمان-محور بودن هستی شناسی هنرعمومی است.

Keywords:

هنر عمومی , زمان , مخاطب , فضای عمومی