کارکردهای پسوند « -ک» ak و هم گروه های مهجور آن در گویش لای زنگان داراب

نخست دارایی هر ملت که آن را از سایر ملل متمایز می سازد، زبان است؛ چرا که در سایه ی زبان است که ابعاد گونه گون فرهنگی آن ملت شکل گرفته و هویت آن را رقم می زند. زبان فارسی زبانی است که پویایی و رشدش تا حد زیادی وابسته به پیشوندها و پسوندهایش است. پسوند کاف از جمله پسوندهای زبان فارسی است که در فارسی باستان و میانه بسیار پویا بوده است، اما امروزه کاربردهایش بسیار محدود شده است. در این پژوهش، روش گردآوری مطالب میدانی و کتابخانه ای بوده و روش پژوهش نیز تحلیل محتوا با رویکرد تحلیلی- توصیفی بوده ا ست. نتایج این جستار نشان می دهد که پسوند «- کو» aku، «- -کای» akɔy و «-وک» uk در گویش لای زنگانی بسیار پرکاربردند و انواع اسم ها، صفت ها و قیدها را می سازند و در مواردی در کیفیت صفت ها و قیدها نیز تصرف می کنند. همچنین کارکردهایی دارند که در فارسی معیار نمی توانیم آن کارکردها را مشاهده کنیم.

Keywords:

گویش لای زنگانی , ساخت واژه , واژه ی مشتق , پسوند , زایش زبانی