تغییرات رکود، فاکتورهای فیزیولوژیکی و عملکردی دوندگان نخبه به دو نوع تمرینات مقاومتی و استقامتی

دوی ۳۰۰۰ متر یکی از ماده های مهیج و محبوب در بین دوهای استقامت و نیمه استقامت محسوب می شود و به دلیل شرایط خاص این رشته که می تواند همزمان سیستم های تولید انرژی هوازی و بی هوازی را مورد استفاده قرار بدهد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر فاکتورهای فیزیولوژیکی، عملکردی و رکورد دوندگان نخبه بود. دراین مطالعه نیمه تجربی، ۲۲ مرد دونده نخبه به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (۱۱ نفر) و تمرین استقامتی (۱۱ نفر)قرار گرفتند. برنامه تمرین مقاومتی و استقامتی شامل ۸ هفته تمرین هوازی، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه به مدت ۵۵ تا ۶۰ دقیقه انجام شد. پیش از شروع و پس از پایان دوره تمرین، شاخص های فیزیولوژیک و عملکردی جمع اوری شد. برای مقایسه میانگین های درون گروهی و بین گروهی از روش آنالیز واریانس اندازه های تکراری استفاده شد. تمرین منجر به تغییرات معنی داری در متغیرهای ضربان قلب، فشار خون، قدرت عضلانی، استقامت عضلانی تعادل و رکورد ۳۰۰۰ متر در هر دو گروه تمرین مقاومتی و استقامتی معنی دار بود. P<۰/۰۵ تغییرات میانگین های بین گروهی در متغیرهای ضربان قلب، فشار خون، قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، تعادل و رکورد ۳۰۰۰ متر در بین دو گروه تجربی تفاوت معنی داری دارد. P<۰/۰۵ تمرینات مقاومتی واستقامتی با افزایش قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، تعادل و کاهش معنی دار رکورد دوندگان مرد همراه بود. به طور خلاصه ممکن است استفاده کردن از هر دونوع تمرین اثر مثبتی بر رکورد دوندگان و شاخص های عملکردی داشته باشد.

Keywords:

تمرین مقاومتی , تمرین استقامتی , فاکتورهای فیزیولوژیکی , دوندگان نخبه