تاثیر ابعاد مقیاس ارزشهای شغلی و خانوادگی بر خودکارآمدی دانشجویان رشته تربیت بدنی با در نظر گرفتن نقش میانجی خلاقیت و اوقات فراغت

هدف این پژوهش تاثیر ابعاد مقیاس ارزش های شغلی و خانوادگی بر خود کارآمدی دانشجویان رشته تربیت بدنی با در نظر گرفتن نقش میانجی خلاقیت و اوقات فراغت بود. پژوهش توصیفی و از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاههای آزاد شهر تهران تشکیل دادند (۱۸۰۰N=). حجم نمونه با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان ۳۶۰ نفر برآورد گردید. نمونه گیری به صورت خوشه ای تصادفی انجام شد. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه مقیاس ارزش های شغلی و خانوادگی (فارمروبن،۱۹۷۰)، اوقات فراغت نظریان مادوانی و رمضانی (۱۳۹۲)، خلاقیت مقیمی (۱۳۸۸) و خود کارآمدی دارابی (۱۳۹۵) بود. روایی پرسشنامه ها به تایید ۱۵ نفر از اساتید رسید. همچنین برای پایایی ابزار از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که اثر مقیاس ارزش های شغلی و خانوادگی بر خود کارآمدی از طریق خلاقیت و اوقات فراغت دانشجویان رشته تربیت بدنی مثبت و معنی داری است (۰۵/۰≥P). به عبارتی دیگر، بخشی از اثر متغیر مقیاس ارزش های خانواده و شغل به واسطه متغیرهای اواقات فراغت و خلاقیت بر خودکارآمدی دانشجویان رشته تربیت بدنی انتقال داده می شود. با توجه به یافته های پژوهش می توان اینگونه نتیجه گرفت که خانواده و اشتغال از جمله موارد مهم زندگی انسان محسوب می شوند که در صورت انطباق آن با شرایط و علاقه دانشجویان رشته تربیت بدنی، آثار مطلوبی برای جامعه به دنبال خواهد داشت. بعبارت دیگر خلاقیت باعث باعث توازن بین شغل و خانواده می شود و این امر موجب خودکارآمدی بالاتر در بین دانشجویان رشته تربیت بدنی می شود، افرادی که احساس خودکارآمدی بالاتری دارند با وجود موانع احتمالی مشارکت بیشتری در اوقات فراغت فعال دارند.

Keywords:

ارزش های شغلی و خانوادگی , خودکارآمدی , خلاقیت , اوقات فراغت