بررسی ظرفیت فروریزش سازه های فولادی با استفاده از روش تحلیل دینامیکی افزاینده

یکی از روش های جدید که در کنترل نقش این پارامتر به طور کمی موثر است، ارزیابی ظرفیت فروریزش سازه ها است. هر سازه را با ۴۴ عدد شتابنگاشت استاندارد مروبط به حوزه دور، تحت رفتار غیرخطی بررسی و متوسط آن در ضریب شکل طیفی ضرب می شود تا ظرفیت فروریزش سازه بدست آید. حاصل این ظرفیت شناخت کامل رفتار سازه از بازه خطی تا غیرخطی و حد فروریزش است که قابلیت سازه را در تحمل زلزله کاملا شفاف می نماید. آیین نامه FEMA P۶۹۵ عملکرد قابل قبول ضریب رفتار سازه (R) برای اهداف پیشگیری از فروریزش هر گروه سازه را با توجه به دو موضوع بررسی می نماید. ۱- مقدار میانگین نسبت حاشیه فروریزش اصلاح شده (ACMR)، باید برای هر گروه عملکرد از (ACMR(۱۰% بیشتر شود یعنی: ((ACMR(۱۰%)≥ACMR(i) ۲- مقدار منحصر به فرد نسبت حاشیه فروریزش اصلاح شده (ACMR) برای هر الگو شاخص داخل یک گروه عملکرد می بایستی از (ACMR(۲۰% بیشتر شود یعنی: ((ACMR(i)≥ACMR(۲۰%) که نتایج حاصل از آنالیز نشان خواهد داد مقادیر ACMR مدل های سازه ای قابل قبول بوده و روابط آییننامه را ارضاء می کند و ضریب رفتار سازه (R) عملکرد قابل قبولی برای هر گروه سازه از خود نشان می دهد.

Keywords:

ارزیابی ظرفیت فروریزش , سازه , تحلیل دینامیکی افزاینده