بررسی اثربخشی آموزش خود کنترلی بر تکانشگری و خودکارآمدی دانش آموزان پسر شهر اصفهان

هدف ازاجرای این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش خود کنترلی بر تکانشگری و خودکارآمدی دانش آموزان پسر شهر اصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل ۶۰ نفر از دانش آموزان پسر محصل در یک دبیرستان شهر اصفهان بود. روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع در دسترس و تعداد نمونه آماری ۳۰ نفر بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه سنجش خودکارآمدی موریس (۲۰۰۱)، پرسشنامه سنجش تکانشگری بارت (۱۹۹۵) بود و ابزار آموزش خود کنترلی نیز، برنامه آموزش خود کنترلی (سعیدیان، باقری، نیلی احمدآبادی و سلیمی، ۱۳۹۶) بود. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد، آموزش خود کنترلی بر افزایش خودکارآمدی در دانش آموزان پسر تاثیر دارد و نیز آموزش خود کنترلی بر کاهش تکانشگری در دانش آموزان پسر نیز موثر است.

Keywords:

خود کنترلی , خودکارآمدی و تکانشگری