تحلیلی بر نظریه های حکمرانی و مدیریت منابع آب در ایران

حکمرانی آب به طیفی از سیستم های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و اداری گفته میشود که منابع آب و سیستم های انتقال آب را در سطوح مختلف جامعه مدیریت و توسعه می دهد. ازاینرو حکمرانی آب بیشتر در مورد روشه ای تصمیم گیری است مانند اینکه چگونه، توسط چه کسی و تحت چه شرایطی این تصمیمات گرفته می شود. یکی از دلایل ناکامی در مسیر توسعه، نداشتن الگوی ملی و بومی برای حکمرانی متناسب با ارزش های اجتماعی و سازگار با شرایط فرهنگی و تاریخی ایران می باشد. در این پژوهش به فراتحلیل نظریه های حوزه حکمرانی و مدیریت منابع آب در ایران پرداخته شده و صورت بندی منظمی از آن ها ارائه شده است. همچنین بااستفاده از نرم افزار تحلیل داده های کیفی MAXQDA به تحلیل کیفی حکمرانی آب در ایران پرداخته شد. مقاله ها براساس اینکه به چه موضوع یا سوالی درباره حکمرانی آب پرداخته اند در سه دسته چیستی، چرایی و چگونگی قرار گرفته اند. در میان پژوهش ها، فزونی و غلبه پژوهش هایی که به سوال های چیستی و چرایی حکمرانی آب پرداختهاند، به چشم می خورد این نوع پژوهش ها بیشتر در حوزه نظریه آزمایی قرار می‎گیرند و به نظریه سازی و ارائه نظریه منجر نمیشوند. درحالیکه ارائه الگوی جدیدی برای حکمرانی آب کشور بهصورت کمرنگتری در پژوهش ها ارائه شده است. بنابراین ضرورت دارد مردم هر کشوری باتوجهبه شرایط خودشان به تدوین روش توسعه و پیشرفت کشور اقدام نمایند و به طور مسلم تا زمانیکه الگوی مناسبی با شرایط ایران ایجاد نشود، این مفاهیم گره ا ی از کار باز نمی کند.

Keywords:

تحلیل داده های کیفی , حکمرانی آب , نظریه های حکمرانی