بررسی مقایسه ای مبانی انسان شناختی جوادی آملی و رویکرد انسان گرایی و نقش آن در شکل گیری خودپنداره
Publish place: Journal of Education Experiences، Vol: 2، Issue: 2
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 538
This Paper With 25 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEDE-2-2_001
تاریخ نمایه سازی: 13 مرداد 1400
Abstract:
چکیده هدف این مقاله تبیین تاثیر مبانی انسان شناختی مکتب انسان گرایی بر تعریف خودپنداره و مقایسه با خودپنداره مبتنی بر مبانی انسان شناسی جوادی آملی، به روش تحلیل محتواست. نظریه پردازان معتقدند که باورهای ایدئولوژیکی که مبتنی بر شناخت انسان از ماهیت خود است، نقش اساسی در شکل گیری خودپنداره دارد. مکاتب رایج روان شناسی که عمدتا مبتنی بر مبانی انسان گرایی هستند، برای خودپنداره، صرفا سه بعد جسمانی، اجتماعی و روان شناختی را در نظر می گیرند که ادراکی مادی از انسان است. این نوع خودپنداره وابسته به محیط تغییر می کند. عدم ثبات خودپنداره، عدم سلامت روان را به دنبال دارد. در انسان شناسی جوادی آملی، خودپنداره در چهار بعد ارتباط با خود، خدا، دیگران و طبیعت و در دو سطح تحولی متعالی و نازل تعریف می شود. سطح نازل ادراک خود، وجه تشابه این دو رویکرد است، اما وجه ممیزه آن، ادراک خود در سطح متعالی است که مبتنی بر فطرت شکل می گیرد و خودپنداره ای الهی، درونی و پایدار را ایجاد و سلامت روان فرد را حفظ می کند.
Keywords:
Authors
زهرا سادات پورسید اقایی
استادیار گروه مشاوره و و روانشناسی دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران-شمال
معصومه اسمعیلی
گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبایی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :