انحلال قراردادها در حقوق ایران و فرانسه

قرارداد، پدیده ای حقوقی است که اجرای مفاد آن مدتی می یابد. و به طور معمول، باانجام تعهد، خاتمه می پذیرد. دوران اجرای قرارداد و چگونگی پایان آن، به نوع، موضوع و علل مختلفی بستگی دارد، شناخت دقیق هریک از این عوامل، به نحو قابل توجهی به اجرای آن کمک می کند. قرارداد فسخ شده حقوق و تکالیف جدیدی را برای طرفین قرارداد ایجاد می کند از جمله اینکه با پایان پذیرفتن رابطه قراردادی طرفین عقد ملزم به استرداد عوضین ومنافع می شوند در بعضی شرایط امکان مطالبه خسارت نیز وجود دارد. قرارداد ممکن است به دلیل مختلف فسخ قرارداد یا نتیجه یکی از خیارات مانند خیار عیب، خیار غبن، خیار تدلیس و .. صورت می گیرد و با اینکه متعاقدین با توافق، عقد را اقاله یا تناسخ می کنند. عقد ممکن است خودبه خود فسخ شود مانند، تلف مبیع قبل از قبض، نامقدور گشتن انجام تعهد و... در حقوق مدنی یکی از موضوعاتی که در مبحث قواعد عمومی قراردادها مورد مطالعه قرار می گیرد بحث فسخ قرارداد است. در این تحقیق سعی شده است با بررسی های مفصل فقهی و حقوقی ایران و همچنین مطالعات تفصیلی درباره قواعد عمومی قراردادها در حقوق فرانسه، وضع حقوقی انواع گوناگون قواعد فسخ قراردادها، در فقه حقوق موضوعه ایران روشن گردد و به آثار فسخ قراردادها، پرداخته شد. همچنین با توجه به مطالبات تطبیقی،نقاط اشتراک و افتراق حقوق ایران و فرانسه مشخص گردد و با الهام از حقوق تطبیقی، خلاهای حقوق ایران پر گردد.

Keywords:

قرارداد , فسخ قرارداد , حقوق ایران , حقوق فرانسه