بررسی تطبیقی فرایند آموزش مهارتهای اجتماعی در نظام آموزشی ایران و فنلاند

مهارتهای اجتماعی عبارت است از توانایی برقراری روابط بین فردی با دیگران به نحوی که از نظر جامعه قابل قبول باشد. آموزش مهارتهای اجتماعی، مجموعه ای از راهبردهاست که به همه دانش آموزان در زمینه کفایت شخصی و اجتماعی کمک میکند. مطالعه حاضر به بررسی آموزش مهارتهای اجتماعی به دانش آموزان برای نیل به مفهوم اجتماعی شدن در ایران و فنلاند میپردازد. روش تحقیق، کیفی با راهکار مطالعات کتابخانه ای و به شیوه اسنادی-تحلیلی بود. هدف اصلی سیاست آموزشی فنلاند، ارتقاء آموزش و ارائه فرصتهای برابر فارغ از محل اقامت، ثروت، زبان مادری یا جنسیت است. دانش آموزان فنلاندی تحت فشار برنامه درسی متمرکز قرار نداشته و معمولا از یک برنامه درسی آزاد و سیال بر طبق نیازها و علایق شخصی برخوردارند. نظام آموزشی غیرمتمرکز، توجه به فعالیتهای گروهی و آموزش تخصصی معلمان به آموزش مهارتهای اجتماعی کمک کرده است. اما در نظام آموزشی ایران، معلم متکلم وحده است و به دانش آموز حجم زیادی از اطلاعات که مجبور است همه آن را حفظ کند، داده میشود و از طرفی به دلیل نظام آموزشی متمرکز، نبود سرمایه گذاری مالی کافی و فقدان اندیشه ی مشارکتی میتوان نظام آموزشی فنلاند را در پیشبرد آموزش مهارتهای اجتماعی به دانش آموزان، نسبت به نظام آموزشی ایران موفق تر ارزیابی نمود.

Keywords:

آموزش , بررسی تطبیقی , مهارت اجتماعی , ایران , فنلاند