مبانی وجودی در حکمت متعالیه، مبنایی برای صلح پژوهی
Publish place: Transcendent Policy، Vol: 9، Issue: 32
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 336
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SMP-9-32_004
تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1400
Abstract:
هدف پژوهش حاضر استخراج مبانی نظری مرتبط با صلح در فلسفه ملاصدرا و نشان دادن قابلیت عملی و کاربردی فلسفه ملاصدرا در این زمینه می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و بر این فرضیه استوار است که گرچه در فلسفه ملاصدرا، موضوع صلح به صورتی مستقیم وجود ندارد، اما در مبانی و اصول فلسفه ی وی از جمله اصالت وجود و وحدت وجود و نیز مبانی انسان شناسی، دلالت هایی بر این موضوع داده شده است. نتایج نشان داد که یکی از ریشه های خشونت و جنگ، اختلافاتی است که بین انسان ها وجود دارد. این اختلاف تنها در کثرت، معنی دارد و ملاصدرا معتقد است که خاستگاه کثرت ماهیت می باشد. از سوی دیگر، او براساس اصل مهم فلسفی خود یعنی اصالت وجود، ماهیت را امری اعتباری می داند که جایگاهش تنها در ذهن بوده و آنچه که در عالم خارج، متن واقعیت را تشکیل می دهد، وجود است که بین همه موجودات مشترک می باشد. آنچه که باعث اختلاف و در نتیجه خشونت و درگیری می شود، امری است که نمی توان برایش اصالتی قائل شد، و به عبارت دیگر امری اعتباری است. از سوی دیگر در دیدگاه ملاصدرا عالم وحدت، عالم یگانگی و هماهنگی و صلح است، زیرا همه آنچه که به ظاهر متفاوت و گاه متعارض می نماید، شئون یک حقیقت واحد و در نتیجه جزئی از یک کل یکپارچه است. این اندیشه و نگریستن به عالم از این منظر می تواند بهترین راه برای درک تفاوت ها و در نتیجه مفاهمه بین انسان ها باشد و درک این تفاوت ها نیز می تواند نقطه اتکایی باشد که ماهیت های مختلف را با هم پیوند می دهد. در نتیجه، تمرکز دیدگاه وجودشناختی ملاصدرا بر اشتراک معنوی- ماهوی موجودات و سریان حقیقتی واحد در آنها می تواند مبنای مهمی برای قرار گرفتن آنها در چهارچوبی بشمار آید که در آن حلقه ای وحدت بخش، به رغم اختلافات و تمایزات آنها همگرایی شان را تضمین کند. این همگرایی را می توان مبنای نظری مهمی برای استخراج مفهوم صلح و صلح گرایی از فلسفه ملاصدرا تلقی کرد.
Keywords:
Authors
طیبه میرمحمدحسینی
دانشجوی دکتری حکمت متعالیه، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
هادی وکیلی
دانشیار، پژوهشکده حکمت معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
اعظم قاسمی
استادیار، پژوهشکده حکمت معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :