تعیین شاخص ترکیبی سنجش محرومیت در شهرستان های منطقه سه آمایش سرزمین بر اساس شاخص های قانون استفاده متوازن کشور

محرومیت ازجمله مسائل و مشکلاتی است که در اکثر کشورها برای برنامه ریزان دولتی وجود داشته و اینکه دولتها برای حل و یا کاهش آن چه راهکارهای را باید اتخاذ کنند، ازجمله مسائل مطرح و مشکل آفرین برای آنان است. هدف این پژوهش رتبه بندی شهرستان های منطقه ای ۳ آمایش سرزمین (کرمانشاه، همدان، ایلام و لرستان) از نگاه درجه محرومیت بر اساس ۲۴ شاخص قانون استفاده متوازن است. در این تحقیق برای وزن دهی شاخص های از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و برای رتبه بندی شهرستان ها از نگاه درجه محرومیت از روش تاپسیس استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که از میان ۲۴ شاخص مورد نظر شاخص های نرخ بیکاری، باسوادی و بهره مندی روستا ها ازآب آشامیدنی سالم، بیشترین اثرگذاری را در تعیین درجه محرومیت شهرستان ها دارا هستند. همچنان شهرستانهای اسلام آباد غرب، ثلاث باباجانی و دوره (چگنی) به ترتیب هر یک با ضرایب ۴۷۴/۰، ۴۶۰/۰ و ۴۰۴/۰ در رتبههای اول، دوم و سوم از نظر محرومیت بر اساس شاخص های مرتبط با قانون متوازن محسوب میشوند. شهرستانهای دره شهر، بهار و ایوان به ترتیب هریک با ضرایب ۰۳۸/۰، ۰۳۶/۰ و ۰۳۲/۰ در جایگاه چهل و دوم، چهل و سوم و چهل و چهارم قرارگرفته اند. بنابراین، شورای برنامه ریزی و توسعه استان های منطقه سه می بایست اعتبارات قانون متوازن استانی را جهت شتاب بخشیدن به کاهش محرومیت در شهرستا ن های مزبور در حوزه طرح ها و پروژه های اشتغالزا، آموزش مهارت های انسانی و ارتقای زیرساخت های آموزشی و بهره مندی روستاها از آب آشامیدنی اختصاص دهند.

Keywords:

کلیدواژه: محرومیت , قانون استفاده متوازن , آمایش سرزمین , تاپسیس , روش تحلیل سلسله مراتبی