رابطه هوش معنوی و الگوهای ارتباطی با تمایز یافتگی خود در دانشجویان زن متاهل

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین هوش معنوی و الگوهای ارتباطی با تمایز یافتگی خود در دانشجویان زن متاهل انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان زن متاهل دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در نیمسال اول تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ تشکیل داد. حجم نمونه با استفاده از فرمول پلنت ۱۵۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه هوش معنوی کینگ (۲۰۰۸)، پرسشنامه الگوهای ارتابطی خانواده فیتزپاتریک و ریچی (۱۹۹۰)، پرسشنامه تمایز یافتگی خود (۱۹۹۸) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش همزمان تحلیل شدند. نتایج نشان داد که یک رابطه مثبت و معناداری بین تمایز یافتگی خود و الگوی ارتباطی گفت و شنود (p<۰/۰۱) و هوش معنوی (p<۰/۰۱) و رابطه منفی معناداری بین تمایز یافتگی خود و الگوی ارتباطی همنوایی و هوش معنوی وجود داشت (p<۰/۰۱). تحلیل رگرسیون نیز بیانگر آن بود که هوش معنوی و الگوهای ارتباطی در پیش بینی تمایز یافتگی، سهم دارند و ۳۵ درصد از واریانس تمایز یافتگی خود را تبیین کردند. به طور کلی مجموع نتایج حاکی از آن است که هوش معنوی و الگوهای ارتباطی خانواده بر روی تمایز یافتگی دانشجویان زن متاهل تاثیرگذار است.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , تمایز یافتگی , هوش معنوی