ارزیابی روش های درون یابی برای برآورد بارندگی سالانه حوزه آبخیز کارون

به دلیل وسیع بودن حوزه های آبخیز و کمبود ایستگاه های اندازه گیری بارندگی، روش های تحلیل مکانی بارش بهمنظور تهیه نقشه های همباران از اهمیت بالایی برخوردار است. روش های متفاوتی برای برآورد بارندگی و توزیعمکانی بارندگی مانند روش های قطعی و زمین آمار وجود دارد. در این مقاله ۱۶۳ ایستگاه هواشناسی در داخل حوزهبا طول آماری مشترک ۴۸ ساله انتخاب گردید و روشهای درون یابی شامل عکس فاصله وزنی، توابع پایه شعاعی،چند جمله ای محلی و عام، کریجینگ معمولی و کوکریجینگ معمولی به منظور برآورد مکانی بارندگی سالانه درحوزه آبخیز کارون در جنوب غرب ایران مورد استفاده قرار گرفت. برای این منظور داده های بارندگی با روش هایمختلف برازش داده شد و درنهایت با استفاده از اعتبار سنجی حذفی با حذف تک تک ایستگاه ها مقادیر بارندگی آنهاتعیین و با مقادیر برآوردی مقایسه گردید. نتایج حاصل نشان داد که روش های کریجینگ با مدل کروی و روشکوکریجینگ با مدل گوسی با میانگین ریشه مربعات خطا به ترتیب ۱۳۷/۴۶ و ۱۴۰/۳۷ و همچنین با خطای میانگینبه ترتیب ۳/۲۸- و ۰/۵۵- مناسب ترین روش تشخیص داده شد.

Keywords:

کریجینگ , کوکریجینگ , عکس فاصله وزنی , میانگین بارندگی سالانه