بررسی نقش اختلال شخصیت مرزی در شکل گیری افعال مجرمانه و راه های پیشگیری از آن

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در مرز روان نژندی و روان پریشی قرار دارند و مشخصه آنها ناپایداری حالت عاطفی، خلق، رفتار، روابط ابژه ای، و خودانگاره آنهاست. افراد مبتلا به این اختلال، خودانگاره (خودپنداره ی) بسیار بی ثباتی دارند، روابط میان فردیشان نیز بسیار بی ثبات است. آنان معمولا سابقه ی روابط شدید، اما پرآشوب دارند که معمولا آرمانی کردن مفرط دوستان یا معشوق ها را شامل میشود اما بعدا به سرخوردگی و ناامیدی میانجامد. خشم شدید و نشانه های بی ثباتی عاطفی و اقدام های مکرر به خودکشی ویژگی های مهم این اختلال است. در حالت روانپریشی به دلیل چرخش های سریع خلق و خشم شدید مرتکب جرائمی همچون رانندگیهای پرخطر، خودزنی در ملاءعام، مصرف بیمحابای مواد مخدر و انحرافات جنسی بیمارگونه میگردند. پیشگیری میتواند تا حدود زیادی از ارتکاب جرم توسط افراد جلوگیری کند. پیشگیری از وقوع جرم انواع مختلفی دارد. در این پژوهش که از طریق مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با صاحب نظران و استفاده از آمارهای پژوهشهای میدانی اطلاعات لازم کسب و مورد تحلیل قرار گرفت؛ این نتیجه حاصل شد که از طریق پیشگیری ثانویه و هم چنین پیشگیری رشد مدار با مداخله روانشناختی-اجتماعی زودهنگام در وضعیتی که بروز خطر قابل پیشبینی است ، میتوان وقوع جرم توسط مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی را کاهش داد.

Keywords:

اختلالات روانی , اختلال شخصیت مرزی , پیشگیری رشدمدار , پیشگیری ثانویه , جرم