بررسی رابطه بین آموزش الکترونیکی و آنلاین بر پیشرفت تحصیلی و میزان یادگیری دانش آموزان

آموزش الکترونیکی مجموعه فعالیتهای آموزشی است که با استفاده از ابزارهای الکترونیک اعم از صوتی، تصویری، رایانه ای و شبکه ای صورت می گیرد. مایر به تعریف مفهومی از آموزش الکترونیکی پرداخته است و آن را یادگیری فعال و هوشمندی میداند که ضمن تحول در فرایند یاددهی – یادگیری در گسترش و تعمیق و پایدار ساختن فرهنگ فناوری اطلاعات و ارتباطات نقش اساسی و محوری خواهد داشت. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی تاثیر آموزش الکترونیکی و آنلاین بر پشرفت تحصیلی و میزان یادگیری دانش آموز ان میباشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموز ان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه محقق ساخته پیشرفت تحصیلی بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون ۱۵/۳۰ بود که در پس آزمون به ۱۷/۸۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(p=۰/.۰۰۳) در واقع بین دانش آموز انی که با روش آموزش الکترونیکی آموزش دیدهاند با دانش آموز انی که این آموزش را ندیدهاند در میزان پیشرفت تحصیلی آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

آموزش الکترونیکی , آموزش آنلاین , پشرفت تحصیلی , یادگیری , دانش آموزان.