مسئولیت حقوقی دولت در خصوص آلودگی هوا با منشا مازوت در نیروگاه ها

افزایش اسیب های وارده بر سلامت بشر و تضییع حق بر هوای پاک هوا و نقض آشکار حقوق عامه و شهروندی در اثر استفاده زیانبار از سوخت مازوت درنیروگاه ها توسط وزارت نیرو، هرچند از مصادیق حصری ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی بعنوان جرم تهدید علیه بهداشت عمومی تلقی نمی شود لکن از فعالیت های مضر به سلامت که منجر به بیماری های حاد می شود بوده و مستند به ماده ۱۱۴ قانون آئین دادرسی کیفری بدستور بازپرس دادسرا باید متوقف گردد ضمن اینکه برابر بند ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداری ها هم قابل پیگیری است. از سوی دیگر اگرچه مستفاد از مواد ۱۲، ۱۳ و ۱۷ قانون هوای پاک، نیروگاه ها، ملزم به رعایت حدود مجاز انتشار آلاینده ها در هوای ازاد واستفاده از سوخت گاز شهری هستند و به همین دلیل قانون ضمانت اجرای آن را جبران خسارت و پرداخت جریمه در نظر گرفته لیکن بنظر می رسد این نوع مجازات ها مترتب اثر نبوده، اعاده وضع به حال قبل می نماید. لذا هدف از این مقاله طرح موضوع مسئولیت مسببین این نوع آلودگی هوا، نه از دیدگاه تقصیر بلکه از دیدگاه تئوری خطر وتضمین حق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و کتابخانه ای است. در دیدگاه «خطر» ارتکاب به تقصیر، شرط مسئولیت مدنی نیست بلکه حتی اگر احتمال ایراد ضرر از جانب نیروگاه مازوت سوز مسلم باشد. در دیدگاه «خطر» ارتکاب به تقصیر، شرط مسئولیت مدنی نیست بلکه حتی اگر احتمال ایراد ضرر از جانب نیروگاه مازوت سوز مسلم باشد. از مصادیق فعالیت های خطرناک تلقی شده و لذا در جهت تامین سلامت عامه بدون نیاز به تشریفات دادرسی، باید غیر فعال شود و در صورت ایراد خسارت، مستفاد از قاعده لاضرر و سایر قوانین، ملزم به پیشگیری، جبران خسارت وارده و اعاده وضع به حالت سابق است. بنابراین حتی در صورت احتمال ایجاد آلودگی هوا ازنیروگاه، دولت بهره بردار که مسئولیت مطلق دارد، موظف به جلوگیری خواهد بود و در صورت عدم انجام وظیفه، باید در برابر شهروندان و محاکم قضایی پاسخگو باشد.

Keywords:

مازوت , مسئولیت دولت , حقوق عامه