بررسی تاثیر pH و کلسیناسیون بر سنتز نانو کریستال هیدروکسی آپاتیت و فلوئورهیدروکسی آپاتیت به روش سل ژل
Publish place: Metallurgical Engineering، Vol: 23، Issue: 1
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 210
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_METALL-23-1_005
تاریخ نمایه سازی: 31 مرداد 1400
Abstract:
در دو دهه گذشته، توسعه و استفاده از مواد زیستی مانند هیدروکسی آپاتیت و فلوئور هیدروکسی آپاتیت روند رو به رشدی داشته است. هیدروکسی آپاتیت و فلوئورهیدروکسی آپاتیت زیست سازگاری خوبی در بدن انسان ها داشته و لذا پتانسیل خوبی برای کاربرد به عنوان بیو سرامیک دارند. در این پژوهش با به کارگیری روش سل ژل، نانو پودر هیدروکسی آپاتیت (HA; Ca۱۰(PO۴)۶(OH)۲) و فلوئور هیدروکسی آپاتیت (FHA; Ca۱۰(PO۴)۶(FOH)) به دو روش متفاوت، انجام عملیات کلسیناسیون و بدون عملیات کلسیناسیون (تنظیم pH تا مقدار ۱۱) سنتز شد. آنالیز فازی، ریخت شناسی پودر، رفتار حرارتی، نوع پیوندها، گروه های عاملی و ارزیابی خواص زیستی نمونه های سنتز شده به ترتیب توسط تفرق اشعه ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، آنالیز حرارتی (TG-DTA)، آزمون طیف نگاری مادون قرمز (FTIR) و آزمایش کشت سلولی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج مطالعات پراش پرتو ایکس و طیف سنجی مادون قرمز نشان دهنده ایجاد فازهای هیدروکسی آپاتیت و فلوئورهیدروکسی آپاتیت در هر دو روش بود. نتایج محاسبات اندازه متوسط بلورک پودر های سنتز شده نشان داد که برای هیدروکسی آپاتیت و فلوئورهیدروکسی آپاتیت به ترتیب از ۱۶ و ۲۵ نانومتر برای نمونه های تنظیم pH به ۳۴ و ۳۵ نانومتر برای نمونه های کلسینه شده در دمای ۶۰۰ درجه سانتی گراد افزایش یافته است. نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی نیز نشان داد که ذرات کروی و شبه کروی با اندازه ذرات کمتر از ۱۰۰ نانومتر هستند و با جایگزینی یون فلوئور و همچنین انجام عملیات کلسیناسیون اندازه متوسط نانوذره ها افزایش پیدا کرده است. بر اساس نتایج کشت سلولی نمونه های بدون عملیات کلسیناسیون، جایگزینی یون فلوئور در کریستال هیدروکسی آپاتیت باعث افزایش تکثیر سلول ها شده است.
Keywords:
Authors
زهرا انصاری
دانشجوی دکتری، گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
مهدی کلانتر
دانشیار، گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
مهشید خرازی های اصفهانی
استادیار، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :