دلایل و آثار رواج پندنامه منسوب به عطار در بوسنی
Publish place: Researches on mystical literature، Vol: 14، Issue: 2
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 144
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPLLU-14-2_009
تاریخ نمایه سازی: 2 شهریور 1400
Abstract:
رواج زبان و ادب فارسی در بین غیرفارسی زبانان در هر دوره ای به شکلی و تحت تاثیر عواملی صورت گرفته است. یکی از نمونه های این موضوع رواج پندنامه منسوب به عطار در بین مردم بوسنی است که حدود چهار سده به آن توجه شده است. این متن در نظام آموزشی رسمی، جایگاه مهمی داشت؛ فرقه های مختلف عرفانی آن را می آموختند و ترویج می کردند؛ اقشار مختلف مردم نیز به آن علاقه مند بودند. پندنامه از عطار نیست و در شمار آثار مهم یا حتی معمولی ادب فارسی نیز قرار نگرفته است؛ حتی در زبان آن اختلالاتی دیده می شود؛ حال پرسش اصلی این است: چرا این اثر در کنار بزرگ ترین آثار ادب فارسی مانند مثنوی، گلستان و دیوان حافظ مدت های بسیاری در کانون توجه مردم بوسنی بوده است؟ نویسندگان این مقاله با بررسی همه شواهد حضور پندنامه در بالکان و به ویژه در بوسنی پی برده اند که عواملی مانند زبان و بیان ساده، عوامانه بودن، نداشتن تحریر ادبی، روی آوردن شاعران عثمانی به پندنامه برای الگوگیری و تاثیر حکومت عثمانی اعم از شکل دهی به نظام آموزشی بوسنی و ترویج گرایش به عرفان و تصوف، از مهم ترین دلایل توجه به پندنامه در بوسنی بوده است.
Keywords:
Authors
منیر درکیچ
دانشیار ایران شناسی (زبان فارسی)، گروه شرق شناسی، دانشکده فلسفه، دانشگاه سارایوو، بوسنی و هرزگوین
احسان رئیسی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :