ضمان درک با شرط اسقاط آن

اگرچه با توسعه روابط حقوقی اشخاص، امروزه معاملات، بسیار متنوع و پیچیده شده است،اما آنچه که از دیرباز ذهن طرفین معامله را مشغول ساخته و دغدغه اصلی آنان بوده است، میزان مسیولیت هریک از طرفین معامله می باشد.این موضوع آن چنان مهم بوده که همه مکاتب حقوقی کما بیش درجهت تبیین آن برآمده اند. مکتب حقوقی اسلام و به تبع آن حقوق ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.در پژوهش حاضر با این پرسش مواجه بودیم، در جایی که طرفین در مرحله انشاء عقد، شرط اسقاط ضمان درک را ضمن عقد تصریح می نمایند، آیا الزام آور است یا خیر، و چه احکامی بر شروط مزبور مرتب است. از این رو با تامل در قانون مدنی در باب تحدید مسئولیت ضمان درک ، حکمی به چشم نمی خورد، لیکن در این جستار بر اساس روح قانون مدنی ،مفاد مواد مربوطه و ، قواعد عمومی قرارداد ها در حیطه اصول حقوقی به واکاوی وضعیت شروط مزبور پرداخته خواهد شد. با این توصیف از حیث تحلیلی چنین برداشت می شود که اصولا شرط تحدید مسئولیت ضمان درک درقراردادها صحیح و معتبر است و با منع حقوقی روبرو نیست

Keywords:

ضمان , درک , اسقاط , عقد