اثر عصاره هیدروالکلی گیاه کارده (Biarum bovei Blume) بر گلوکز خون و پارامترهای استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

سابقه و هدف: استرس اکسیداتیو نتیجه عدم تعادل بین تولید رادیکال های آزاد و دفاع آنتی اکسیدانی بدن است. استفاده از آنتی اکسیدان می تواند اثرات پیشگیری کننده ای در دیابت داشته باشد. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی اثرات تجویز عصاره آبی گیاه کارده بر گلوکز خون و پارامترهای استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین است. مواد و روش ها: در این مطالعه ۴۰ سر رت نر نژاد ویستار با وزن ۲۵۰±۲۰۰ گرم انتخاب گردیدند و به طور تصادفی به ۵ گروه (کنترل، دیابتی، تیمار (دیابتی+ دریافت عصاره هیدروالکلی گیاه کارده با دوزهای ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن در هر روز از طریق گاواژ به مدت ۱۴ روز)) تقسیم شدند. در پایان دوره مطالعه ، میزان قند خون ناشتا و همچنین میزان مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز بافت قلب ارزیابی گردید. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته ها نشان داد که غلظت سرمی گلوکز در گروه تیمار به طور معنی داری نسبت به گروه دیابتی کمتر بوده است (۰۱/۰P<). همچنین در گروه تیمار، به طور معنی داری سطح  MDAکمتر و فعالیت آنزیم های TAC، SOD و GPX بیشتر از گروه دیابتی بوده است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عصاره هیدروالکلی گیاه کارده قادر است از افزایش قند خون در موش های صحرایی دیابتی شده جلوگیری نموده و سیستم آنتی اکسیدانی بافت قلب را تقویت کند.

Keywords:

Biarum bovei Blume , Blood sugar , Oxidative stress , Rat , گیاه کارده , قند خون , استرس اکسیداتیو , موش صحرایی