بررسی سبک زنانه نویسی خاطرات جنگی در لایه واژگانی مطالعه موردی کتاب «من زنده ام» معصومه آباد

؛«من زنده ام» خاطرات اسارت معصومه آباد است. او در زمره ۴ بانوی امدادگر جوان است که درجنگ ایران و عراق اسیر می شوند. اهمیت کتاب در پرداختن به وقایع تاریخی و شکنجه های روحی ودرد غربت بانوان اسیر در زندان های عراق با زبان ساده و بی آلایش و عبارات محاورهای و لهجهمحلی است. در پژوهش حاضر، از رهگذر طبقه بندی واژگان مرتبط با جنگ و اسارت نقش و کارکردالقایی و بلاغی واژگان کتاب مذکور در بازنمایی فضای مورد توصیف نویسنده بررسی و تحلیل شدهاست. هدف، دستیابی به ویژگی های واژگان نوع ادبی فرعی خاطرات اسیران جنگ (آزادگان) درزبان فارسی و به دست دادن چارچوبی برای تحلی آنهاست. طیف واژه هایی که نویسنده برای ثبتخاطرات استفاده می کند به همراه بسامد هریک از واژه ها، داده های کافی برای تحلی شیوه بازنماییواقعیت در این نوع متن ها و نقش واژگان در القای فضا و معنای مورد نظر نویسنده به دست می دهد.این بررسی نشان می دهد واژه های خاص نوع ادبی خاطرات اسیران، بیشتر حول اصلالاحات نظامی،واژه های مرتبط با اسارت، مکان ها، اشخاصی که نویسنده با آنها زندگی می کند یا آنان را به خاطرمی آورد، واژه های مرتبط با ادبیات جنگ و مکان هایی که نویسنده در آنها به سر برده است.

Keywords:

خاطره نویسی , خاطرات اسیران جنگ , معصومه آباد , من زنده ام , ادبیات پایداری