بررسی ارتباط دو مفهوم حل وفصل اختلافات ومیانجیگری از لحاظ بین المللی

مباحث مرتبط با حل وفصل اختلافات ومیانجیگری از جمله ارزشمند ترین مفاهیم در حوزه قواعد حاکم بر داوری بین المللاست؛ چراکه میتوان امنیتی را برای تمام مردمی که خواهان چنین حقی هستند به وجود آورد و با مذاکره بین طرفین نوعیهماهنگی و وحدت که خود سرچشمه ایی از حمایت ها ومحفوظ بودن روابط است را نسبت به جامعه توسعه داد واز طریقروابط دوستانه ومذاکرات بین طرفین به حفظ تعهدات وقراردادهای که سبب ایجاد نظم در جامعه می شود کوشا باشیم واز وجودهرگونه اختلاف جلوگیری ودرحقیقت میانجیگری خود یک ترازوی تعادل از امتیازات واختیارات مردمی می باشد که بتوان بهمشکلات خاتمه داد که با کمک وراهنمایی شخص ثالث وداور یا به تعبیری بهتر نقش موثر یک شخص بی طرف را که کاربردبسیاری هم در جامعه تجارت بین الملل وهم در میانجیگری وحل وفصل اختلافات است را نشان داد وشالوده اصلی میانجیگریمی تواند با توافق وتراضی طرفینی باشد که برای حفظ روابط بین طرفین تلاش نموده وهدف اصلی ومهم ، رسیدن به امتیازی ازتوافقات وپیروز شدن وغلبه بر تمام سختی ها است که با پایان بخشیدن به تمام مشکلات میتوان اهمیت این موضوع را چندبرابر نمود که از اهمیت بالایی نسبت به جامعه بین الملل بر خوردار باشد واین خود به وجود استقلال و توانمندی طرفینی استکه چنین حق وارتباطی حفظ شده وسبب ایجاد این توافق و رضایت بین طرفین شده است و در حقیقت می تواند نظمی را درجامعه تحقق بخشد. می توان اصل را بر میانجیگری میان طرفین قرار داد چرا که با برداشت و بهره گیری از این قواعد بخشمهمی از اختلافات موجود حل و از وجود میانجیگری نهایت استفاده را به کار برد و برای دفاع از طرفین و برقراری عدالت نیازبه حقی است که این حق خود نیاز مردم برای حل اختلاف است.

Keywords:

حل وفصل اختلاف , میانجیگری , شخص ثالث , مذاکره , تجارت بین الملل