پهنه بندی مناطق مستعد توسعه کشاورزی با تاکید بر پارامترهای طبیعی (مطالعه موردی شهرستان همدان)

شهرستان همدان ازجمله مناطقی است که با رشد و توسعه فیزیکی نقاط شهری و ساخت و سازهای مسکونی و غیرمسکونی ناشی از آن، زمینه آسیب به اراضی کشاورزی در آن ایجاد شده و موجب متضرر ساختن کشاورزی این شهرستان شده است. لذا ارزیابی و مطالفه تغییرات کاربری اراضی کشاورزی و چگونگی امکان توسعه آن ها در این منطقه بسیار حائز اهمیت بوده تا بدین صورت بتوان در مسیرکاهش خطرات واقع بر زمین های کشاورزی گام برداشت. در این پژوهش با مطالعه و ارزیابی ۱۲ شاخص: شیب، خاک، کاربری اراضی، لندفرم، زمین شناسی، فاصله از چاه ها، فاصله از جاده ها، فاصله از رودخانه ها، فاصله از نقاط روستایی، فاصله از نقاط شهری، پوشش گیاهی و اقلیم، و با استفاده از روش های فازی/ AHP، میزان تناسب اراضی شهرستان همدان به منظور توسعه کاربری کشاورزی بررسی شد، سرانجام مشخص شد ۵۲/۷۵ درصد از کل اراضی منطقه واقع در محدوده شمال غربی، شمال، و جنوب و جنوب شرقی، دارای سناسب زیاد و باقی اراضی دارای تناسب کم در جهت توسعه کاربری کشاورزی هستند. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر این مورد بود که این محدوده از نظر تناسب برای توسعه کشاورزی در وضعیت نیمه مناسبی قرار دارد که این موضوع می تواند با برنامه ریزی ها و سیاست های درست در آینده به وضعیت مناسب تر تغییر یابد.

Keywords:

مدل فازی , فرایند تحلیل سلسله مراتبی , شهرستان همدان , توسعه کشاورزی