پاسخ عوامل انعقادی به پروتکل های مختلف فعالیت تناوبی با شدت بالا در مردان جوان دارای اضافه وزن

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی پاسخ فاکتورهای انعقادی به پروتکل های مختلف فعالیت تناوبی در مردان دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: تعداد ۱۰مرد جوان ( شاخص توده بدنی ۴/۱±۵/۲۶ کیلوگرم/متر۲) به عنوان آزمونی انتخاب شدند. بعد از تعیین حداکثر توان، آزمودنی ها در دو جلسه با فاصله یک هفته، پروتکل­ تناوبی با شدت ۱۱۰% حداکثر توان ، ۶ تکرار ۳۰ ثانیه ای با استراحت های فعال ۵/۳ دقیقه ای و پروتکل تناوبی با شدت ۸۵% حداکثر توان به صورت ۶ تکرار ۲ دقیقه ای با استراحت های فعال ۲ دقیقه ای را اجرا کردند. قبل و بلافاصله بعد از هر پروتکل اندازه گیری­ها به عمل آمد. جهت بررسی آماری از آزمون تی مستقل و در سطح ۰۵/۰≥ P استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد یک جلسه  فعالیت تناوبی با شدت بالا صرف نظر از نوع پروتکل تاثیر معنی داری بر مقادیر زمان پروترومبین نداشت (۰۵/۰P> )، اما بین پاسخ زمان پروترومبین به دو پروتکل تفاوت معنی داری را نشان داد (۰۵/۰p <). یک جلسه فعالیت تناوبی با شدت بالا تاثیر معنی داری در متغیرهای زمان نسبی ترومبوپلاستین و فیبرینوژن نداشت (۰۵/۰P>)، بررسی تفاوت پاسخ این متغیرها به دو پروتکل نیز تفاوت معنی داری را نشان نداد (۰۵/۰P>).نتیجه گیری: هر چند شدت بالای فعالیت باعث افزایش نسبی فاکتورهای انعقادی و کاهش زمان انعقاد شد ولی نوع پروتکل بر این تغییرات موثر نبود؛ احتمالا این پروتکل­ها با تغییرات اندک در فیبرینوژن به عنوان یکی از پروتئین های التهابی مرحله حاد، می توانند به عنوان شیوه تمرینی مفیدی برای افراد غیرفعال در نظر گرفته شوند.

Keywords:

اضافه وزن , انعقاد خون , تمرینات تناوبی با شدت بالا , فیبرینوژن