بررسی مقوله ی عشق در آثار جمال زاده و چخوف

عشق و محبت از اساسی ترین مباحث زبان و ادبیات فارسی از دیرباز ، تاکنون بوده است. عشق اکسیری است که خداوند در نهاد همه ی انسان ها به ودیعه گذارده است. مقوله ی عشق، مقوله ای است که به وفور در ادبیات فارسی ذکر گردیده و عنصری است که روح ادبیات را طراوت و تازگی بخشیده و نقش کلیدی در ادبیات دارد، اما پرداختن به این عنصر حیات بخش و تطبیق نظریات دو نویسنده ای که دارای فرهنگ و کشور متفاوت با سلایق مختلف می باشند مستلزم نقد و تحلیل آثارشان است. عشق، نوعی احساس عمیق و عاطفی در مورد دیگران با جذابیت بی انتهاست. در واقع عشق را می توان یک احساس ژرف و غیر قابل توصیف انسانی دانست که فرد آن را در یک رابطه ی دو طرفه با دیگری تقسیم می کند. با این وجود، کلمه ی عشق در شرایط مختلف، معانی مختلفی را بازگو می کند.بررسی عشق از دید دو نویسنده ی هم عصر، شاه کلیدهای تازه ای را به ما نمایان می کند. در این مقاله با استخراج و تحلیل آراء جمال زاده و چخوف از مجموعه ی آثارشان دیدگاه این دو سرمایه ای ادبی جهان را نسبت به عشق، این عنصر مهم در ادبیات فارسی، مشخص می گردد.

Keywords:

ادبیات تطبیقی , جمال زاده , چخوف , عشق