بررسی صنایع بدیعی از دیدگاه زیبایی شناسی در اشعار معینی کرمانشاهی

زیبایی لازمه هنر است و از آنجا که شعر یکی از اقسام هنر به شمار می آید، از دیدگاه زیبایی شناسی مورد بررسی قرار می گیرد. صنایع بدیعی که در شعر سبب زیبایی در کلام می شود، به عنوان شگردها و ترفندهایی که در زبان، نظام جدیدی به وجود می آورند و سبب آشنایی زدایی و غرابت آن می گردند همواره مورد توجه شعرا و نویسندگان زبان فارسی بوده است. معینی کرمانشاهی که یکی از برجسته ترین شعرای معاصر است در بیان افکار و اندیشه ها، با زبانی شاعرانه از فنون علم بدیع که پایه های اصلی آن مبتنی بر صناعات لفظی و معنوی می باشد، استفاده فراوانی برده است. در این پژوهش که به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شد، اشعار معینی از دیدگاه نقد زیبایی شناسی مورد بررسی و واکاوی قرار گرفت و عوامل زیبایی آفرین بدیعی شعر او، از لحاظ صنایع لفظی و معنوی مشخص شد. یافته های پژوهش بیانگر این است که هنرنمایی های لفظی و معنوی در شعر وی، جلوه های فراوانی دارد و شاعر اطلاعات وسیع و قابل توجهی از این شگردهای زبانی و نحوه صحیح به کار گیری آنها داشته است. از میان آرایه های بدیع لفظی روش تکرار به صورت تکرار حرف، واژه و هجا و انواع جناس به عنوان یکی از عوامل زیبایی آفرینی در شعر بسیار مورد توجه شاعر بوده است. معینی در بکارگیری صنایع معنوی بدیع از انواع روش های زیبایی آفرینی نظیر تناسب، غافلگیری، بزرگنمایی، چند بعدی و استدلال بهره برده است که گاه در نوع خود بدیع و بی نظیر است.

Keywords:

معینی کرمانشاهی , زیبایی شناسی , صنایع , لفظی , معنوی