عوامل موثر در عملکرد و شکل پذیری سازه های بتنی مبتنی بر نقش میانقاب

به طور کلی دلایل مختلفی برای مقاوم سازی سازه ها وجود دارد از جمله آنها می توان به ساختمان های آسیب دیده در اثر وقوع زلزله و ساختمان هایی که به دلیل تغییر ضوابط آیین نامه مقاومت کافی ندارند و یا ساختمان هایی که کاربری آنها تغییر داده شده است، اشاره کرد. در این راستا مهندسین و محققین کشور در تلاش هستند تا با استفاده از روش های محاسباتی، بهترین راه حل را با کمترین هزینه و بالاترین ضریب اطمینان بدست آورند.همچنین مصالح شکل پذری موادی هستند که تحمل بار در کرنش های زیاد را بتوانند نشان دهند. برای اعضای بتن مسلح، شکل پذیری همان توانایی حمل تغییر شکلهای غیر ارتجاعی زیاد قبل از تخریب عضو است. این مقاله از گردآوری مقالات معتبر در رابطه با شکل پذیری بدست آمده است. افزاش ارتفاع تیر رابط باعث افزایش مقاومت نهایی می گرد اما افزایش آن بیش از %۳۰ ارتفاع طبقه باعث کاهش شکل پذدیری می گردد با افزایش درصد میله گرد شکل پذیری بیشتری می شود ولی بعد از رسیدن به حداکثر شکل پذیری با افزایش ان شکل پذیری کاهش می یابد . با افزایش ارتفاع تیر رابط، حداکثر درصد میله گرد برای رسیدن به بیشترین شکل پذیری کاهش می یابد وجود فولاد فشاری در تیرهای با بتن پرمقاومت و بتن های خودمتراکم میزان بار نهایی به شکل محسوسی افزایش نمی یابد ولی شکل پذیری آن افزایش می یابد این مقاله به بررسی عوامل موثر در عملکرد و شکل پذیری سازه های بتنی مبتنی بر نقش میانقاب می پردازد و مقالاتی را که پژوهشگران به آن پرداخته اند را آورده است تا به بررسی و گردآوری تمامی عوامل موثر بپردازد و سوال مهم این است که نقش پرکننده ها در عملکرد لرزه ای سازه چگونه بوده و آیا می توان از نقش میانقابها در جهت اطمینان صرف نظر کرد.

Keywords:

شکل پذیری , سازه های بتنی , میانقاب , بتن , عملکرد بتن , مقاوم سازی.