مطالعه عددی اثر نیروهای بین ذرات زیست توده با ابعاد بزرگ بر اختلاط پیش از احتراق

شبیه سازی عددی گازدهی زیست توده در بستر شناوری با استفاده از یک رویکرد ترکیبی انجام شده است، به نحوی که معادلات حاکم بر فاز گاز در چارچوب اویلری حل گردیده و ذرات جامد بر اساس روش ذرات درون سلولی چند فازی به روش ترکیبی اویلری-لاگرانژی با رویکرد بسته تصادفی مدل سازی شده اند و تاثیر عوامل عملیاتی مانند سرعت ورودی گاز به بستر، نسبت دانسیته ذرات داخل بستر و اندازه ذرات داخل بستر، بر کیفیت اختلاط، مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند که کیفیت اختلاط با افزایش سرعت ورودی به میزان هشت برابر کمترین سرعت شناوری، به عدد ۹۷/۰ و برای سرعت چهار برابر کمترین سرعت شناوری، به عدد ۸۵/۰ می رسد. با افزایش نسبت دانسیته ذرات زیست توده به ذرات ثابت بستر از ۲/۰ به ۶۵/۰، کیفیت اختلاط از عدد ۸۶/۰ به عدد ۹۶/۰ افزایش می یابد. همچنین با کاهش اندازه قطر ذرات زیست توده و ذرات بستر به ترتیب از ۱۱ میلی متر به ۸ میلی متر و ۹/۰ میلی متر به ۶/۰ میلی متر، کیفیت اختلاط از عدد ۸/۰ به عدد ۹۵/۰ افزایش می یابد.

Keywords:

اختلاط , زیست توده , بستر شناوری حبابی , ذرات گروه گلدارت D