مقایسه وضعیت ایمنی نسبت به ویروس سرخجه قبل و بعد از اجرای برنامه همگانی واکسیناسیون سرخک- سرخجه در زنان مشهد، ۱۳۸۱-۱۳۸۴

مقدمه: سرخجه، بیماری ویروسی راشدار دوره کودکی است؛ که اهمیت اصلی آن به دلیل سندرم سرخجه مادرزادی در نوزاد است. این بیماری در صورت ابتلای خانم باردار غیر ایمن به ویروس به خصوص در هفته های اول حاملگی ایجاد میشود و علائمی مانند اختلال شنوایی، کاتاراکت، گلوکوم، میکروسفالی و عقبماندگی ذهنی، آنومالی های قلبی و علائم دیگر ایجاد میکند. در سال ۱۳۸۲ واکسیناسیون همگانی سرخک- سرخجه در افراد ۲۵ -۵ ساله انجام شد. این مطالعه با هدف تاثیرواکسیناسیون در افزایش سطح ایمنی انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی – مقطعی بر زنان و مراجعه کننده به آزمایشگاه کلینیک ویژه بیمارستان امام رضا (ع) در سالهای ۱۳۸۴ –۱۳۸۱ انجام شد. ۱۶۹۸ نفر (۱۱۴۸ نفر ۱۵ -۲۳ ساله) از زنان مراجعه کننده جهت مشاوره، قبل از اجرای برنامه و ۳۵۴ نفر (۱۶۲ نفر ۱۵ -۲۳ ساله) بعد از اجرای برنامه مورد مطالعه قرار گرفتند. غلظت IgG ضد سرخجه به روش الایزا تعیین گردید. مشخصات فردی، نتایج IgG در پرسشنامه جمع آوری گردید، اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و نرم افزار SPSS ویراست ۱۲ پردازش شد. نتایج: میزان ایمنی درگروه قبل از واکسیناسیون، ۶۷/۱۹% و در محدوده سنی ۱۵-۲۳ سال ۷۰/۳۸% بود. در گروه بعد از واکسیناسیون این دو میزان به ترتیب ۷۷/۴۰% و ۸۹/۵۰% بود.نتایج نشان دادند در افراد غیر واکسینه، با افزایش سن ایمنی کاهش می یابد. نتیجه گیری: محاسبات آماری، نشان دهنده تاثیر واکسیناسیون در بهبود وضعیت ایمنی است (p<۰/۰۰۱ و Z= ۵/۱۱). جهت ایمنسازی افراد غیر واکسینه، واکسیناسیون زنان بالای ۲۵ سال توصیه میشود

Keywords:

سرخجه , سندرم سرخجه مادرزادی , واکسیناسیون , وضعیت ایمنی