بررسی میزان مقاومت به انسولین در بیماران با هیرسوتیسم ایدیوپاتیک در مقایسه با مبتلایان سندروم تخمدان پلی کیستیک و زنان سالم
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 193
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MJMS-56-6_003
تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1400
Abstract:
مقدمه :هیرسوتیسم به صورت رشد بیش از حد موهای وابسته به آندروژن با الگوی مردانه توصیف می شود.اغلب هیرسوتیسم به صورت ایدیوپاتیک یا ناشی ازسندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)می باشد.مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به PCOS (خصوصا افراد چاق) شایع می باشد و این ارتباط ثابت شده است. اما وجود ارتباط بین مقاومت به انسولین و هیرسوتیسم ایدیوپاتیک کاملا مشخص نیست. هدف در این مطالعه بررسی مقاومت به انسولین در هیرسوتیسم ایدیوپاتیک در مقایسه با افراد سالم و مبتلا به PCOS است. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی در سال ۹۰-۱۳۹۱ بر بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های بیمارستان امام رضا (ع) و قائم انجام شد. افراد سالم نیز داوطلبانه وارد شدند.این بررسی شامل ۳ گروه از افراد سالم و افراد مبتلا به PCOS و هیرسوتیسم ایدیوپاتیک بود. هر گروه شامل ۳۰ نفر زن با وزن طبیعی بود.مقاومت به انسولین با استفاده از فرمول HOMA-IR برای تمام بیماران محاسبه شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مجذور کای و آنالیز واریانس.استفاده شد. نتایج:در این بررسی در ۳ گروه سطح انسولین سرم (۴۹۱/۰p= ) ،میزان شاخص مقاومت به انسولین (HOMA- IR) (۴۷۰/۰p= )، شیوع مقاومت به انسولین (۱۴۰/۰p= ) ، و شیوع مقاومت به انسولین شدید (۶۹۶/۰p= ) اختلاف معنی داری با هم نداشتند.زمانی که افراد از نظر BMI نیز دسته بندی شدند، (۲۵=>BMI و۲۵< BMI ) بین سه گروه از نظر مقاومت به انسولین اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری:مطالعه نشان داد که سطح انسولین سرم و شیوع مقاومت به انسولین در افراد چاق در ۳ گروه هیرسوتیسم ایدیوپاتیک ، PCOS و سالم تفاوت معنی داری ندارد.
Keywords:
Authors
شکوفه بنکداران
دانشیار غدد و متابولیسم/ مرکز تحقیقات غدد بیمارستان قائم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فاطمه برازنده احمد آبادی
دستیار داخلی/ مرکز تحقیقات غدد بیمارستان قائم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد