مادر یا معشوق ادیپی درسنت های ادبی غزل فارسی
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 176
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DORRE-3-7_004
تاریخ نمایه سازی: 10 مهر 1400
Abstract:
معشوق غزل فارسی باچهره مبهم و مه آلود، یکی از موضوعاتی است که به سختی می توان نظری جامع وشامل را در باره آن بیان کرد. در این نوشتار از زاویه روانکاوی فروید به تحلیل و بررسی این مخاطب یا معشوق پرداخته می شود تا همزمان با آوردن نمونه های شعری و بیان سنت های غزل فارسی مطرح شود که مخاطب اصلی وبنیادی در غزل عاشقانه فارسی در واقع مادر یا شخصیتی با ویژگی های مادر گونه است. مادری که از دیدگاه کودک تثبیت شده در دوره دهانی رشد (یکی از مراحل رشد روانی - جنسی روانکاوی فروید) به او در غزل های فارسی پرداخته می شود. روش پژوهش در این مقاله، توصیفی – تحلیلی است که به صورت کتابخانه ای انجام شده است.
Authors
جبار نصیری
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات حماسی دانشگاه اصفهان
مریم قائدی خواه
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان