تحول نظام عمومی دولت و اقتدارات وی در فرآیند جهانی شدن با تاکید بر نظام حقوقی دولت جمهوری اسلامی ایران

با ورود به قرن بیست و یکم، نظام عمومی دولت های ملی که حاصل معاهده وستفالی بودند به مرور دچار تحول شده و اقتدارات انحصاری خود را به نفع نظم جهانی در حال ایجاد و ارزش های بشری واگذار می کنند. دولت – ملت با شاخص های قرن هفدهم هم اکنون در عناصر خود به نسبت های متفاوت دستخوش تغییراتی از حیث یکتایی شده است. این تغییرات دولت ها را از تصمیم گیران انحصاری داخلی و نظام بین الملل به تابعانی از حقوق بین الملل در کنار سایر کنشگران بین المللی تبدیل کرده است. این تابعیت ناشی از متغیرهایی است که گاه تمامیت یک دولت – ملت را مورد بازنگری قرار داده و وی را در اعمال نظم مورد نظرش با سوالات و محدودیت هایی علی الخصوص بایسته های حقوق بشری و صلح عمومی مواجه کرده اند. این تحولات در ساخت دولت بر اساس پروسه ای که از آن به «جهانی شدن» نام برده می شود قابل تحلیل و مطالعه است. با این وجود این پروسه بر مبنای نظریاتی که جریان جهانی شدن و ارتباط آن را با ساخت دولت تحلیل و توضیح داده و همچنین اقدام به ساماندهی می کنند خود یک فرآیند است که از آن با عنوان نظریات «جهانی شدن دولت» یاد شده و در این مقاله نگارندگان با تحلیل حقوقی به این سوال پاسخ خواهند داد که «در فرآیند جهانی شدن، چه الزامات ساختی بر دولت تحمیل شده و چگونه می توان با شناسایی چالشهای موجود، از فرصتهای موجود بهره برد؟».

Keywords:

جهانی شدن , وستفالی , دولت , دولت – ملت , امت اسلامی , جمهوری اسلامی ایران