بررسی روایی و پایایی تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی

هدف:روش تصویربرداری دیجیتال یا تکنیک فتوگرامتری به عنوان روشی جایگزین و مکمل اشعه ایکس در ارزیابی پاسچر (Posture) مورد توجه محققین قرار گرفته است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی روایی و پایایی روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی بود.روش ­بررسی:مطالعه حاضر پژوهشی مقطعی و طرح این تحقیق بررسی روایی و پایایی بود. آزمودنی های تحقیق ۴۰ نوجوان دختر و پسر مبتلا به هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری بودند (میانگین سن ۲/۵۷±۱۵/۳۲ قد ۹/۷۲±۱۶۳/۱۷ و وزن۷/۱۰±۵۷/۳۲). تمامی آزمودنی ها توسط متخصص ستون فقرات معاینه و جهت دریافت خدمات توانبخشی به مرکز جامع توانبخشی هلال احمر تهران ارجاع داده شدند و به صورت هدفمند و در دسترس و براساس معیارهای ورود انتخاب گردیدند. به منظور تعیین میزان روایی همزمان روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات انحناهای هایپرکایفوزیس و هایپرلوردوزیس مقادیر اندازه گیری شده با تصاویر رادیوگرافی نمونه ها مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین جهت بررسی پایایی تمامی اندازه­ گیری ­ها در فاصله زمانی ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از اولین تصویربرداری عینا تکرار و نتایج مقایسه شدندیافته­ ها:نتایج نشان داد­­­ که روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجه هایپرکایفوزیس سینه­ای (۰/۰۰۱=r=۰/۶۴ ,p) و هایپرلوردوزیس کمری (۰/۰۰۱=r=۰/۵۸ ,p) در مقایسه با رادیوگرافی از روایی قابل قبولی برخوردار است. همچنین روش فتوگرامتری در تعیین درجه هایپرکایفوزیس سینه ای (۰/۰۰۱=r=۰/۹۶ ,p) و هایپرلوردوزیس کمری (۰/۰۰۱=r=۰/۸۷ ,p) از پایایی درون آزمونگر بالایی برخوردار می باشد.نتیجه ­گیری:به نظر می رسد روش تصویربرداری دیجیتال دارای روایی و پایایی مناسب در اندازه گیری انحناهای پشتی و کمری ستون فقرات می باشد و احتمالا متخصصین مختلف می توانند از این روش استفاده نمایند تا تعداد استفاده از پرتوهای اشعه ایکس در بررسی روند درمان افراد مبتلا به ناهنجاری های هایپرکایفوزیس و هایپرلوردوزیس کاهش یابد.

Keywords:

تصویربرداری دیجیتال , روایی , پایایی , هایپرکایفوزیس , هایپرلوردوزیس