مقایسه ارزش تشخیصی قند ناشتای پلاسما در مقایسه با تست تحمل گلوکز خوراکی ۱۰۰ گرم در غربالگری دیابت بارداری

مقدمه تاکنون آزمایشات متفاوتی برای غربالگری دیابت بارداری معرفی شده اند. این مطالعه با هدف مقایسه ارزش تشخیصی قند ناشتا با تست تحمل گلوکز خوراکی۱۰۰گرموتعیین نقطهبرش مناسب ازقند پلاسما انجام شده است. روش کار مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی بود که بر ۲۴۲ مادر باردار در شهر کرج طی سال های ۱۳۸۷-۱۳۸۵ انجام شد. زنان بعد از انجام تست غربالگری گلوکز ۵۰ گرم، در صورت قند پلاسمای یک ساعته ۱۳۰mg/dl≤، تحت آزمون گلوکز خوراکی ۱۰۰ گرم سه ساعته قرار گرفتند. ارزش تشخیصی قند ناشتا و قندهای ساعات ۱تا ۳ بر اساس شاخص سطح زیر منحنی ROC با یکدیگر مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های من ویتینی و کای دو انجام شد. نتایج آزمون غربالگری گلوکز خوراکی ۵۰ گرم در ۱۰۰ نفر مثبت شد. سپس آزمون ۱۰۰ گرم گلوکز خوراکی تشخیصی برای این تعداد انجام گردید که ۳۶ نفر مبتلا به دیابت بارداری شناخته شدند. با استفاده از سطوح زیر منحنی برای قند ناشتای پلاسما (۰/۷۵)، یک ساعنه (۰/۸۷)، دو ساعته (۰/۹۵) و سه ساعته (۰/۷۵) مشخص گردید که قند خون ناشتا با نقطه برش ۹۱mg/dl≤ دارای حساسیت ۶۳/۸۹٪ و ویژگی ۷۶/۵۶٪ برای تشخیص دیابت بارداری است. در تست تحمل گلوکز خوراکی ۱۰۰ گرم نیز، قند ساعت دوم با نقطه برش ۱۵۳mg/dl≤ دارای بالاترین حساسیت (۹۱/۶۷٪) و ویژگی (۸۹/۰۶٪) می باشد. نتیجه گیری قند خون دو ساعته با نقطه برش ۱۵۳mg/dl≤ بهترین حساسیت و ویژگی را در تشخیص دیابت بارداری داشت. بنابراین جهت غربالگری دیابت بارداری تست گلوکزخوراکی ۱۰۰ گرم پیشنهاد می شود.

Keywords:

آزمون تحمل گلوکز خوراکی , دیابت بارداری , قند خون ناشتا , منحنی ROC