مطالعه ایمونوه یستوشیمی تاثیرات نانوسلنیوم بر مارکر thy-۱ (CD۹۰) و میزان تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی در بیضه خروسهای گله مرغ مادر گوشتی

مقدمه: مصرف محصولات طیور به ویژه ماکیان به عنوان یک منبع اصلی پروتئین رژیم غذایی انسان بوده و رو به افزایش است.کاهش باروری خروسها یکی از مهمترین عواملی که تولید ماکیان را محدود ساخته میباشد. با افزایش سن گله مرغ مادر، میزان باروری خروسها حتی در شرایط مطلوب پرورش، کاهش مییابد. سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی پایه و اساس اسپرماتوژنز و مسئول تولید مداوم اسپرم در طول زندگی خروسها میباشند. ریز محیط سلولی تنظیم کننده سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی تحت تاثیر بسیاری از فاکتورهای پیچیده مانند استرس اکسیداتیو قرار دارد. سلنیوم به عنوان یک عنصر کمیاب ضروری، مرکز کاتالیزوری چندین آنزیم و آنتی اکسیدان مانند گلوتاتیون پراکسیداز و سلنوپروتئینها میباشد که برخی از آنها در مقابله با استرس اکسیداتیو تاثیرگذار بوده و بدین طریق سلنیوم میتواند اسپرماتوژنز و باروری را تحت تاثیر قرار دهد. امروزه فناوری نانو، به جهت تاکید و استفاده از ویژگیهای جدید عناصر مورد توجه فراوانی قرار گرفته است. شکل نانو عنصر سلنیوم نیز جهت بهرهمندی از خواص این عنصر مورد توجه محققین میباشد. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه تاثیر دوزهای مختلف نانوسلنیوم بر روی مارکر thy-۱ (CD۹۰) و میزان تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی در بیضه خروسهای گله مرغ مادر گوشتی و مقایسه آن با سلنیت سدیم بود.مواد و روشها: در این مطالعه به صورت تصادفی تعداد ۳۰ قطعه خروس گله مرغ مادر گوشتی سویه آربورآکرز در سن ۴۰ هفتگی به ۵ گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، جیره پایه استاندارد را دریافت کرد. گروه تیمار اول از جیره پایه به همراه mg/kg ۰/۳ سلنیت سدیم و تیمارهای دوم، سوم و چهارم به ترتیب از جیره های پایه حاوی ۰/۱۵، ۰/۳ و mg/kg ۰/۶ نانوسلنیوم تغذیه نمودند. مدت زمان مراحل مختلف کار ۵ هفته بود که ابتدا پرنده ها یک هفته آداپتاسیون در محیط این تحقیق آداپته شدند و سپس به مدت ۴ هفته تحت تیمار قرار گرفتند. در اتمام کار یعنی در پایان هفته پنجم از تمام گروه ها نمونه برداری از بیضه انجام گردید. سپس جهت بررسی مارکر thy-۱ (CD۹۰) و میزان تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی نمونه های بیضه بوسیله روش ایمونوهیستوشیمی مورد آنالیز قرار گرفتند.نتایج و بحث: نتایج ایمنوه یستوشیمی مربوط به پروتئین thy-۱ نشان داد که تعداد سلولهای thy-۱ مثبت در یک میلیمتر مربع بافت بیضه گروه های دریافت کننده مکمل سلنیت سدیم و نانوسلنیوم در مقایسه با گروه کنترل در سطح معنیداری کاهش یافته بودند. تیمار ۴ بیشترین کاهش و تیمار ۱ کمترین کاهش را نشان داد. در گروه های دریافت کننده دوزهای ۰/۳ و ۰/۶ نانوسلنیوم در مقایسه با تیمارهای ۱ و ۲ کاهش معنیدار بود و این در حالی بود که، ه یچ تفاوت معنیداری بین گروه های دارای مکمل ۰/۳ میلی گرم سلنیت سدیم در کیلوگرم با گروه دریافت کننده ی دوز ۰/۱۵ میلی گرم نانوسلنیوم در کیلوگرم جیره مشاهده نگردید.نتیجه گیری کلی:با توجه به اطلاعات بدست آمده از این تحقیق نتیجه گیری میشود استفاده از مکمل نانوسلنیوم در دوز ۰/۱۵ mg/kg میتواند نتایج مشابه ی را با دوز ۰/۳ میلی گرم فرم معدنی یعنی سلنیت سدیم نشان دهد. البته در مورد مارکر thy-۱ بدلیل نتایج بدست آمده از این بررسی بایستی تحقیقات بیشتری در دوزهای متفاوتی از نانوسلنیوم جهت بدست آوردن دوز مناسب و یافتن علتهای احتمالی کاهش معنیدار تعداد سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی مارکر thy-۱ نسبت به گروه کنترل انجام گیرد تا مطابق سایر تحقیقات از فواید و اثرات سلنیوم بخصوص در فرم نانو به منظور بهبود عملکرد به ویژه باروری در جیره خروسهای گله مرغ مادر گوشتی استفاده به عمل آید.

Keywords:

باروری , thy-۱ , سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی , مرغ مادر گوشتی , نانوسلنیوم