بررسی ارتباط بین روند تغییر شوری خاک، کاربری اراضی و فاکتورهای اقلیمی (مطالعه موردی: شادگان، خوزستان)

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین روند تغییر شوری خاک، کاربری اراضی و فاکتورهای اقلیمی در منطقه شادگان می باشد. روش بررسی: در این تحقیق ابتدا با استفاده از روش تجزیه و تحلیل مولفه های اصلی و ۵۴ نمونه خاک موجود، نقشه شوری خاک برای سال های ۱۹۹۰، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۵ تهیه شد. سپس با استفاده از تصاویر ماهواره ای، نقشه های کاربری اراضی برای سال های مذکور تهیه و روند تغییرات مشخص گردید. همچنین تغییرات فاکتورهای اقلیمی (دما و بارش) طی دوره زمانی ۲۰۱۵-۱۹۹۰ مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ها: نتایج نشان داد که کاهش میزان بارندگی و افزایش درجه حرارت موجب افزایش شوری خاک در طی ۲۵ سال شده و از طرفی آبیاری اراضی کشاورزی با آب شور باعث افزایش شور شدن خاک شده است. بحث و نتیجه­گیری: با توجه به این که قسمت های غربی منطقه در مجاورت تالاب هورالعظیم می باشند و این تالاب دارای آب شیرین، شور و لب شور است می توان گفت که آبیاری اراضی کشاورزی با این آب موجب گردیده که اراضی در این منطقه بیش تر شور شوند. همچنین شور شدن خاک منجر به تغییر کاربری، از اراضی کشاورزی به اراضی غیرکشاورزی و در نهایت باعث بیابان زایی در منطقه شده است.

Keywords:

بیابان زایی , شوری خاک , کاربری اراضی , فاکتورهای اقلیمی , شادگان