بررسی پتانسیل های اکوتوریسم بیابان لوت با رویکرد توسعه پایدار

اکوتوریسم نوعی توریسم متکی بر حفاظت و مراقبت تنوع زیستی و اکوسیستم های موجود در عرصه ها و با لحاظ نیازهای توسعه ای آنها تلقی می شود که پیامد آن مشارکت جوامع محلی و ایجاد درآمد قابل اتکا برای این جوامع محلی است این شکل از گردشگری فعالیت های فراغتی انسان را عمدتا در طبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان از طبیعت می شود که در نهایت حس حفاظت و حراست از محیط های طبیعی را در آنان بر می انگیزد و تقویت می کند. آنچه که در این نوع گردشگری اهمیت فراوان دارد موضوع پایداری است، زیرا صنعت گردشگری بدون برنامه ریزی دقیق و توجه به قابلیت های بوم شناختی، محلی، فرهنگی و اجتماعی، مشکلاتی را برای هر منطقه در پی خواهد داشت. مساحت بالای بیابان لوت و موقعیت جغرافیایی آن در مرکز ایران لزوم توجه به پتانسیل های آن را در زمینه صنعت اکوتوریسم ضروری می سازد. بنابراین در پژوهش حاضر سعی شده است تا به معرفی پتانسیل های اکوتوریستی بیابان لوت پرداخته شود و جنبه های توسعه پایدار گردشگری در این مناطق با رویکرد اکوتوریسم مورد دقت و توجه قرار گیرد. در این تحقیق، تجزیه و تحلیل برمبنای الگوی تحلیل SWOT استوار است و در نهایت با در نظر گرفتن عوامل تاثیرگذار در منطقه شامل چهار گروه - نقاط ضعف، قوت، فرصت ها و تهدیدها - راهبردهایی هم سو با توسعه پایدار گردشگری در این مناطق ارائه گردیده است.

Keywords:

اکوتوریسم بیابان , توسعه پایدار , SWOT