مقایسه میان تصفیه پذیری بی هوازی شیرابه حاصل از محل دفن زباله شهری حاوی سوبسترای کل و محلول

در این تحقیق، روی تصفیه پذیری بی هوازی شیرابه محل دفن زباله و کارخانه کمپوست شهر مشهد در راکتورهای ناپیوسته با اختلاط کامل در مقیاس آزمایشگاهی، مطالعه ای انجام گرفت. به این منظور ۴ راکتور ناپیوسته به صورت موازی با یکدیگر بهره برداری شد که راکتورهای شماره ۱ و ۳ به ترتیب حاوی شیرابه حاصل از محل دفن و کارخانه کمپوست با سوبسترای کل و راکتورهای ۲ و ۴ به ترتیب حاوی شیرابه حاصل از محل دفن و کارخانه کمپوست با سوبسترای محلول بود. تغییرات پارامترهای اکسیژن خواهی شیمیایی (COD)، pH و مقدار بیوگاز تولید شده با زمان در دمای ۳۵ درجه سانتی گراد بررسی شد. pH اولیه در همه راکتورها به دلیل جوان بودن شیرابه ها پایین (بین ۵ تا ۵/۵) بود. در راکتورهای حاوی سوبسترای کل، تغییرات چندانی در pH مشاهده نشد؛ اما در۲ راکتور دیگر مقدار  pH به حدود ۳/۸ رسید. غلظت COD اولیه در راکتورهای ۱ تا ۴ به ترتیب ۷۲۰۹۰، ۶۶۷۱۰، ۸۹۵۰۱ و ۷۷۷۶۰ میلی گرم بر لیتر اندازه گیری شد. به دلیل بالا بودن غلظت مواد معدنی و سمیت ناشی از آن ها، کاهش COD در راکتورهای ۱ و ۳ کند و درصد حذف COD به ترتیب ۳۳ و ۳۵ % بود. همچنین میزان حذف COD در راکتورهای ۲ و ۴ به ترتیب ۹۶ و ۹۷ % به دست آمد. این نتایج نشان می دهد که فرایندهای بی هوازی با نرخ بالا می تواند در تصفیه شیرابه جوان موثر باشد. مقدار بیوگاز تولید شده در راکتورهای ۱ تا ۴ به ترتیب ۲۵، ۸۶، ۲۱ و ۹۳ لیتر بود. همچنین نرخ بیشینه تولید بیوگاز در راکتورهای ۱ و ۳ ناچیز و در راکتورهای ۲ و ۴ به ترتیب ۵/۰ و ۵۴/۰ لیتر به ازای هر گرم COD حذف شده به دست آمد. در نهایت مدل ساده ای برای پیش بینی تولید بیوگاز بر اساس ضریب سینتیک در راکتورهای ناپیوسته ارایه شد.    

Keywords:

شیرابه , تصفیه بی هوازی , راکتور ناپیوسته , بیوگاز