تتغییرات عملکرد و اجزاء عملکرد با پرایمینگ بذر توسط سه تنظیم کننده آنتی جیبرلین در گندم آذر۲

تاثیر سه تنظیمکننده رشد آنتی جیبرلین بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم آذر ۲ درشرایط آبیاری منظم در چکیده تاثیر سه تنظیمکننده رشد آنتی جیبرلین بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم آذر ۲ درشرایط آبیاری منظم در شرایط مزرعه در سال ۲-۱۳۹۱ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاره زنجان مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل تیمار شاهد (عدم پرایم)، هیدروپرایم یا غلظت صفر، کلرومکوات کلراید (۴۰۰، ۸۰۰، ۱۲۰۰ و ۱۶۰۰ میکرومولار)، پاکلوبوترازول (۳۵، ۷۰، ۱۰۵ و۱۴۰ میکرومولار) و انسیمیدول (۱۰، ۲۰، ۳۰ و۴۰ میکرومولار) بودند. در مقایسه با تیمار شاهد عملکرد زیستی در اکثر تیمارها با کندکنندهای رشد کاهش یافت. در مقابل، کاربرد هر سه کندکننده رشد باعث بهبود کلی در عملکرد گندم آذر ۲ گردید. از این میان، پاکلوبوترازول در غلظت ۱۴۰، انسیمیدول در غلظت ۲۰ و کلرومکوات کلراید در غلظت ۸۰۰ میکرومولار توانستند بیشترین عملکرد دانه را تولید کنند. پرایم بذر با کندکنندههای رشد موجب افزایش وزن هزار دانه در مقایسه با تیمار شاهد شد. بیشترین تعداد سنبله بارور در مترمربع در تیمار ۸۰۰ میکرومولار کلرومکوات کلراید و بیشترین تعداد دانه در سنبله در تیمار ۲۰ میکرومولار انسیمیدول مشاهده شد. افزایش تعداد سنبله بارور باعث کوتاه تر شدن سنبله در هر ساقه گردید. در نتیجه سنبله هایی کوتاه تر اما با دانه هایی درشت تر در بوته ها تولید گردید. به نظر می رسد رقم آذر ۲ هم دارای پتانسیل افزایش تعداد دانه در سنبله و هم دارای پتانسیل افزایش وزن دانه است و امکان افزایش عملکرد از هر دو طریق وجود دارد.

Keywords:

انسمیدول , پاکلوبوترازول , تعداد دانه , کلرمکوات کلراید , سنبله بارور , وزن ساقه