بررسی و مطالعه بازآموزی های گروه علوم پزشکی در ایران و ارائه راهکارهای پیشنهادی به منظور ارتقای کیفی آن

زمینه و هدف: اغلب مشاهده شده است که برنامه های آموزش مداوم، دارای نتایج هدف گذاری شده نیستند. هدف از طرح حاضر، ارائه راهکارها، پیشنهادها و مدل هایی از برنامه آموزش مداوم برای گروه متخصصان حوزه پزشکی و داروسازی است. روش: فرمت و مدل های برنامه های آموزش مداوم ارائه شده به گروه متخصصان حرفه ای شاغل در حوزه پزشکی و داروسازی در کشور و نیز کشورهای مطرح جهان که تجربه موفق تری در این خصوص داشته اند بررسی شد. داده های میدانی از چندین انجمن علمی مرتبط، مراکز برگزارکننده برنامه های آموزش مداوم و مرکز آموزش مداوم وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در قالب پرسشنامه، جمع آوری و آنالیز شد. همچنین، مطالعات تطبیقی و مقایسه ای الگوها و راهکارهای مورد استفاده در کشورهای پیشرو در حیطه آموزش مداوم انجام شد. یافته ها: درصد بالایی از هر دو گروه پزشکان و داروسازان موافق این موضوع بودند که «استفاده از موارد کمک آموزشی اعم از عکس، فیلم، ویدیو و اسلاید باعث بهبود یادگیری شرکت کنندگان می شود». در مقابل، درصد کمی از هردو گروه پزشکان و داروسازان معتقد بودند که «میزان بازدهی شرکت کنندگان در دوره های مجازی نسبت به دوره های حضوری بیشتر است». نتیجه گیری: در خصوص تلفیق مدل های موفق بازآموزی و مدل های ارتقای کیفیت در برنامه های آموزش مداوم رشته های پزشکی و داروسازی، روش های قطعی و راهکارهای اجرایی شامل شخصی سازی برنامه های آموزش مداوم از طریق data mining، استفاده از واقعیت مجازی و هوش مصنوعی ارائه شد.

Keywords:

Interprofessional Education , Medical Education , Professionalism , Professional Practice , آموزش بین حرفه ای , برنامه های آموزش مدام , حرفه ای گرایی , شیوه های مبتنی بر عملکرد , یادگیری مادام العمر