اثر۱۲ هفته تمرین هوازی بر غلظت گرلین و هورمون های انسولین، رشد و کورتیزول پلاسمایی و رابطه بین آنها در موش های نر

هدف: هدف این پژوهش تعیین تغییرات گرلین پلاسما به دنبال۱۲ هفته تمرین هوازی با شدت متوسط در موش های نر صحرایی و همچنین بررسی ارتباط بین تغییرات گرلین تام پلاسما با تغییرات هورمون های انسولین، رشد وکورتیزول بود. روش ها: برای انجام این تحقیق تعداد ۲۰ سر موش به دو گروه کنترل(۹=n) و تمرین(۱۱=n) تقسیم شدند. موش های گروه تمرین به مدت ۱۲ هفته، یک برنامه تمرین استقامتی با شدت متوسط دویدن روی نوارگردان بدون شیب (به مدت ۶۰ دقیقه با سرعتm/min ۲۵ معادل Vo۲max%۶۵ برای ۵ جلسه در هفته) را اجرا نمودند. بعد از اتمام دوره تمرین و به فاصله ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه های خون جمع آوری شد و برای اندازه گیری گرلین، گلوکز، انسولین، هورمون رشد و کورتیزول تحلیل شدند. داده-های دو گروه با استفاده از t مستقل مقایسه شدند. نتایج: سطوح گرلین پلاسما در گروه کنترل ۸۵/۲۵±۶۸/۸۶ پیکوگرم بر میلی لیتر بود.این مقدار درگروه تمرین به مقدار۴۱/۵±۷۲/۵۹ پیکوگرم بر میلی لیتر کاهش داشت و از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۰۱/۰>P و ۹/۶ = t). با این حال، ۱۲ هفته تمرین استقامتی تاثیر معنی داری بر وزن موش ها (۸۰/۰=p ،۲۵۸/ ۰=t) سطوح گلوکز(۲۶۲/۰=p ،۱۵/۱=t)، انسولین(۱/۰=p , ۷۳/۱=t) و هورمون رشد(۹۷/۰=p ,۷۵/۱- =t) وکورتیزول (۰۸۴/۰=p,۸۲/۱- =t) نداشت .نتایج ضریب همبستگی نیز ارتباط معنی داری را بین گرلین وگلوکز، انسولین، هورمون رشد وکورتیزول نشان نداد (۰۵/۰p>). بحث و نتیجه گیری : نتیجه پژوهش حاضر نشان داد که ۱۲ هفته دویدن بر روی نوارگردان با شدت متوسط منجر به کاهش معنی دار سطوح پلاسمایی گرلین در موش های نر صحرایی شد و تاثیر معنی داری بر سطوح متغیرهای دیگر و رابطه بین آنها نشان نداد. می توان نتیجه گرفت تغییرات گرلین می تواند تابعی از عوامل دیگر مانند مدت و شدت تمرین و ناشتایی همراه با کاهش معنی دار وزن باشد و نیز تغییرات گرلین و هورمون رشد را می توان مستقل از هم دانست.

Keywords:

تمرین هوازی , گرلین , موش صحرایی , گلوکز , انسولین , هورمون رشد , کورتیزول