مدیریت جرم شناختی خطر جرم از منظر فناوری اطلاعات و ارتباطات

پس از شکست سیاست اصلاح و درمان بزهکاران، دیدگاه تازهای متولد شد که با نگاه مدیریتی خود، تمامی عرصه های سیاست جنایی را تحت الشعاع قرار داد. این سیاست جنایی، در نقطه مقابل سیاست جنایی پیشین، درصدد کاهش و کنترل خطر بزهکاری است. پیشگیری وضعی از بزه نیز در این رویکرد، به عنوان عمده ترین ابزار جرم شناختی، حضور خود را به اثبات رسانده است. این نوع پیشگیری، از پیشرفت روزافزون فناوری ها، به ویژه فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT )، تاثیر گرفته است و در واقع با به کارگیری این فناوری، به شیوهای نوین و البته در جهت سیاست جنایی خطر مدار درصدد کاهش و کنترل بزهکاری برآمده است. این مطالعه به روش اسنادی و با اشاره به برخی تجارب موجود، به بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در مدیریت خطر جرم پرداخته است. پرسش اساسی این پژوهش آن است که ICT چه نقشی در مدیریت خطر جرم دارد و به صورت خاص، پیشگیری وضعی چگونه به وسیله ICT می تواند به مدیریت خطر جرم کمک کند. یافته های این تحقیق حاکی از آن است که فناوری اطلاعات و ارتباطات از طریق شناسایی موقعیت های دارای خطر بزهکاری، مصون سازی آماج های جرم و مناطق پرخطر، تقویت نظارت و رویت پذیری و بالا بردن هزینه ارتکاب جرم به واسطه افزایش احتمال شناسایی و دستگیری مرتکب، به پیشگیری وضعی کمک و خطر ارتکاب جرم را مدیریت می کند.