بررسی میزان باروری و بیان ژن های TSPYL۱ و USP۹Y در بیضه ی موش نر سوری تحت تیمار نانوذرات اکسید مس و آب انار

استفاده از نانوذرات به دلیل کاربرد های وسیع آن در صنعت، پزشکی و غیره در سال های اخیر افزایش یافته است و باعث نگرانی در خصوص خطرات رهایش نانوذرات به محیط زیست از جمله تاثیر بر باروری شده است. ژنهای TSPYL۱ و USP۹Y از جمله ژن هایی هستند که در باروری تاثیر داشته و افزایش یا کاهش بیان آن ها باعث تغییرات در قدرت باروری فرد میشود. استفاده از آب انار به عنوان یک ماده آنتی اکسیدان می تواند نقش مهمی در جهت مقابله با مواد سمی و رادیکال های آزاد داشته باشد و باعث بهبود پارامترهای اسپرم و باروری گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر توام نانوذرات اکسید مس و آب انار بر باروری و بیان ژنهای TSPYL۱ و USP۹Y موش انجام شده است. در این مطالعه تجربی به تعداد ۳۰ سر موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI در ۱۰ گروه تصادفی تیمار با نانوذرات اکسید مس (دوز های ۰,۷۵، و (۰,۲۵mg/kg و همچنین آب انار (دوز های ۰ ,۵ ml و (۱ و گروه های ترکیبی از نانوذرات اکسید مس و آب انار و همچنین گروه کنترل و شاهد آزمایشگاهی تقسیم بندی شدند. نانوذرات به قطر ۶۰-۲۰ نانومتر به صورت تزریق داخل صفاقی به مدت ۱۴روز و آب انار به صورت گاواژ به مدت ۷هفته به موش ها داده شد. پس ازآن بیضه ها خارج شدند . وزن و قطرهای کوچک و بزرگ بیضه ها اندازهگیری شد . همچنین بعضی پارامترهای اسپرم (درصد کل اسپرم ها، اسپرم های زنده و مورفولوژی اسپرم) مورد بررسی قرار گرفت. پس از اتمام دوره تیمار، در گروه های تحت تیمار با نانوذرات اکسید مس کاهش معنادار وزن و قطرهای بیضه و اختلال در پارامترهای اسپرم مشاهده گردید. در گروه های تحت تیمار با آب انار باعث افزایش وزن و قطرهای بیضه و بهبود پارامترهای اسپرم گردید. در گروه های ترکیبی، آب انار توانسته بود باعث تقلیل اثرات مضر نانوذرات شود. به نظر می رسد آب انار به عنوان یک ماده آنتی اکسیدان قوی احتمالا، می تواند باعث کاهش اثرات سمی نانوذرات اکسید مس و باعث بهبود پارامترهای اسپرم گردد.

Keywords:

نانوذرات اکسید مس , آب انار , بیضه , باروری , TSPYL۱ , US۹P۹Y