بررسی ویژگی های مدیریت دانش در افزایش کارآیی و اثربخشی کارکنان (نمونه موردی: سازمانهای دولتی)

ضرورت آموزش به صورت یک امر طبیعی درآمده است. پیشرفت و توسعه سازمان ها و موسسات درگرو ارتقایسطح دانش، مهارت، رفتارو بینش منابع انسانی است . برهمین اساس، اکثر سازمان ها دوره های آموزش موجود درداخل یا خارج از کشور برای کارکنان خودبرگزار میکنند و اجرای هر دوره متضمن سرمایه گذاری هنگفتاست، لذا اتخاذ شیوه مناسب که در کارآیی و اثربخشی کارکنان موثرباشد برای مدیران بسیار با اهمیت است، اگراهداف را به صورت وضع مطلوب سازمان در آینده تعریف کنیم، اثربخشی سازمان عبارتاست از بررسی میزانموثربودن اقدامات انجام شده برای دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده و بی تردید رابطه ی اثربخشی وکارآییاجتناب ناپذیربوده و نمی توان بدون کارآیی به آن دست یافت.کارآیی را می توان کمترین زمان یا انرژی مصرفیبرای بیشترین کاری که انجام شده تعریف کرد. در ادبیات مدیریت، اثربخشی را انجام کارهای درست و کارایی راانجام درست کارها تعریف کرده اند ومفهوم اثربخشی در درون مفهوم کارایی جا دارد. کارآیی جنبه کمی واثربخشی جنبه کیفی دارد،با توجه به تعریف مدیریت دانش،فرآیند گسترده ای است که امر شناسایی،سازماندهی، انتقال و استفاده صحیح از اطلاعات و تجربیات داخلی سازمانی را مورد توجهقرار میدهد،و به اتفاقآرا همه گروه های کاری و علمی اذعان دارند، برای اینکه سازمان ها بتوانند در دنیای رقابتی با کارآیی واثربخشی مناسب حضوری مستمر و پایدار داشته باشند، باید حول محور علم و دانش فعالیت نمایند. علی رغماینکه دانش بعنوان منبعی برای بقای سازمان ها ضروری و حیاتی است و شرط موفقیت سازمانها در دستیابی به یکدانش و فهم عمیق در تمامی سطوح می باشد، اما بازهم بسیاری از سازمانها هنوز به مدیریت دانش بطور جدیتوجه نکرده اند. در این مقاله کوشش شده است ضمن تعریف مدیریت دانش، نقش آنها در بهبود و افزایشکارایی واثربخشی کارکنان سازمانهای دولتی مورد مطالعه و مداقه نظر قرار گیرد.

Keywords:

مدیریت دانش , اثربخشی , کارآیی , سازمان دولتی , عملکرد کارکنان