بررسی روند تغییرات میانگین حداقل دمای ماهانه دوره سرد سال در شمال غرب ایران

 در پژوهش حاضر با هدف تحلیل روند میانگین حداقل دما در شمال غرب ایران، از آزمون ناپارامتریک من-کندال استفاده شد. برای این منظور از داده­های ماهانه­ی حداقل دما در ماه­های ژانویه، فوریه، مارس، آوریل و همچنین نوامبر و دسامبر در ۳۵ ایستگاه سینوپتیک طی دوره آماری ۲۴ساله (۱۹۸۷-۲۰۱۰) استفاده شد. به منظور پهنه بندی پراکندگی میانگین حداقل دما از روش درونیابی کریجینگ استفاده شد. طبق نتایج پژوهش، میانگین حداقل دما در اغلب مناطق شمال غرب رو به افزایش است به طوری که در ماه­های­ فوریه­، مارس و دسامبر به ترتیب در ۲۲، ۱۹ و ۱۷ ایستگاه از ۳۵ ایستگاه مورد مطالعه، روند افزایشی مشاهده گردید. این در حالیست که تنها در ماه آوریل آن هم در ۶ ایستگاه هواشناسی روند کاهشی داشته و روند آن در ماه­­های نوامبر و ژانویه از ثبات نسبی برخوردار است. از لحاظ پراکندگی مکانی، میانگین حداقل دما در بخشهای کوهستانی شمال غرب و جنوب شرق کمتر و بر عکس در قسمت­های پست و هموار شمال شرق و جنوب غرب بیشتر از میانگین منطقه است. همچنین مشخص گردید میانگین منطقه­ای حداقل دما و روند آن در شمال غرب ایران در ماههای مختلف سال رفتار یکسانی نداشته است به طوری که میانگین آن در ماه ژانویه کاهش یافته و در ماه آوریل افزایش پیدا کرده و در ماه­های نوامبر و دسامبر روند دما ثابت و بدون تغییر بوده است.

Keywords:

حداقل دمای ماهانه , تحلیل روند , آزمون من-کندال , درونیابی کریجینگ , شمال غرب ایران