ارزیابی نگرش نسبت به توسعه پایدار

بعد از اجلاس ریو، سازمان محیط زیست به عنوان مسئول سیاست گزاری و گنجاندن مسایل محیط زیستی در برنامه های توسعه اقتصادی – اجتماعی ایران تعیین گردید.از آنجا که نگرش و درک زمینه ساز رفتار مناسب و یا نامناسب به جانب اهداف هستند، و باعث خلق رفتارها واقداماتی می شود که کلا در راستای اهداف است، واضح است که عملکرد سازمان محیط زیست دراین زمینه به ادراکات و دانش کارشناسان و کارکنان اش وابسته است . در این رابطه ، در این مطالعه ، نگرش کارکنان به جانب سرفصل های دستو رکار ۲۱ اجلاس جهانی توسعه پایدار و محیط زیست بررسی گردید . تعداد پاسخگویان ۱۲۰ نفر بود که ازجامعه آماری به طور تصادفی انتخاب شدند .تحلیل عاملی برای تعیین مولفه های زیر بنایی ادراکات کارکنان استفاده شد. بافته ها نشان داد که ۸ عامل به عنوان مولفه های زیر بنایی توسعه پایدار ۳/۸۲ درصد واریانس را برآورد نموده اند. نتایج نشان داد که مهمترین بعد از نظر کارشناسان، حفاظت از منابع طبیعی و مدیریت محیط زیست است. لذا نتیجه می شود که نگرش ها به جانب محیط زیست بیش از بعد اجتماعی و اقتصادی گرایش دارند.

Keywords:

توسعه پایدار , نگرش و محیط زیست